Hai anos, un amigo que foi a Madrid por primeira vez, alucinaba co doado que era sacar de quicio á xente. Parado en calquera semáforo, divertíase tocando o pito e comprobando como os outros conductores organizaban unha desconcertada sinfonía de bocinas contra ninguén, porque a luz estaba vermella. A actual situación política española é cuspidiña, e senón conten as veces que asoma a palabra “anexión” nas portadas e nos informativos destes días.

“El BNG pide que pueblos de Asturias y León se unan a la ‘nación’ gallega”, asegura o periódico dos chamados nacionais que máis espacio lle dedicou na primeira páxina. “El BNG plantea una «nación» gallega con derecho a la anexión de pueblos limítrofes”, alerta outro. E se os periódicos chamados nacionais (neste caso nunca mellor dito) postergan o capítulo diario do culebrón Goberno-oposición (e máis agora que reaparece ETA no reparto), imaxinen como se deberon poñer os medios rexionais veciños. Por non falar da reacción aquí deses representantes das tendencias “ay por Dios, que van a pensar de nosotros por ahí fuera” e “ya sabía yo que por ese camino vamos mal”. O raro é que non ilustren a denuncia con aquelas fotos dos soldados da Wermacht rompendo as barreiras fronteirizas cando o III Reich se papou Checoslovaquia e Austria.

En definitiva, todo é unha conspiración para facerme ler eses amenos textos lexislativos. Alá vou: “Poderán incorporarse a Galicia aqueles concellos limítrofes de características históricas, culturais, económicas e xeográficas análogas, mediante procedementos democráticos que serán regulados pola lei”, asegura a deostada e polémica proposta invasionista. É decir, quen queira vir que veña. Pero xa metido en amenidades, resulta que tanto a Constitución como os estatutos xa vixentes (suliñen e comenten o “xa vixentes”) de Castela e León, Asturias, Murcia,… propoñen exactamente o mesmo, e dous ovos duros máis.

O castelán-leonés permite incluso anexionarse comunidades autónomas enteiras (pensando sen dúbida en Cantabria, ou La Rioja, ou xa postos Castela-A Mancha), sempre que elas queiran. O asturiano, coa sensatez habitual, incluso se permite omitir o trámite do permiso dos anexionados, chega coa decisión dos órganos do Principado. Ademais, en ningún caso se precisan esas “características análogas”, vale con que estean ó lado.

En conclusión: 1.-Se aquí se propón a metade dos que outros xa teñen, se rompe España. 2.- Non é que os que fan portadas, editoriais e comentarios usando a realidade como papel en branco que aguanta o que lle poñan non coñezan as normas constitucionais que defenden como á súa nai, é que tampouco as coñecen os que son presidentes ou vicepresidentes en virtude deses estatutos (incluído Aznar, que foi presidente de Castela e León). Con todo, é lástima, home.

Xa imaxinaba o debate interno nacionalista entre os arroutados ansiosos de calzarse a boina guevarista e armarse de cachaba para baixar desde o Cebreiro a invadir El Castro y Las Herrerías (toma toponimia) e o sector tecnócrata, horrorizado de incrementar territorios despoboados ós que asfaltarlle as pistas, poñerlle banda ancha e outros equipamentos equilibradores, que deses xa temos abondo. Moito mellor incorporar Porto (que ademais para os medios chamados nacionais sería ampliar España).