Por certo, ó abeiro do caso Mena, Paco Vázquez fixo unha desas declaracións súas entre Pinto e Valdemoro, nas que ademáis do encendido amor a España que se lle supón, xustificaba o capón disciplinario ó tenente xeneral nos precedentes dos xenerais norteamericanos Patton e MacArthur, destuidos por irse da boca durante e despois da Segunda Guerra Mundial, na que os dous foron heroes e grandes estrategas, alomenos para a sociedade norteamericana. O xornalista que recolleu as declaracións, a pesar de que de Patton fixeron unha película, e MacArthur saía en varias e é autor dunhas das poucas frases coñecidas (“Volveréi”) atribuidas a un militar que non fose Napoleón, transcribiu MacCarthy, tamén norteamericano e tamén moi coñecido, pero senador e non militar, e que destruiu ó inimigo coas armas da delación e da manipulación xudicial. Que eu saiba, o medio non rectificou. Exactamente igual que hai uns días, o feito de que unha deputada do BNG asistira a un pleno do parlamento despois dunha traxedia familiar atribuise alegremente ás férreas instruccións emanadas pola superioridade, sen confrontalo con ela nin, que eu saiba coa superioridade, non sexa que a frase quedara menos graciosa e menos reveladora dos usos e costumes que gastan algúns. Se o fixera, o disposto plumilla podía desvelar por exemplo a noticia de que nas horas previas ó óbito, a nai da deputada estivo tres días no CHUS de Santiago nunha cama situada no metido dun corredor, sen que nin a deputada nin o seu irmán (asesor da Vicepresidencia) que a velaban fixeran valer as súas respectivas condicións para mellorar o trato. Claro que esa noticia non reforzaría o dos férreos usos que citaba antes.