(Oleiros, 20/1/06)

Souben que atoparan morta a aquela rapaza Águeda que desaparecera en Baiona polo comentario dun parroquiano, mentres estaba tomando un café. “Es que esto está lleno de sudamericanos”, sentenciou con contundencia o tipo, aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid e pasando descaradamente do feito de que no caso nin tivera arte nin parte sudamericano ningún. Despois, na ágora dun parque infantil escoitei a dúas nais discutir as vantaxes comparativas das cadeas de supermercados. As dúas estaban de acordo en que os prezos e a calidade media de X eran mellores cos de Y, aínda que –apuntou unha- “hay quien dice que habría que boicotearlos porque son vascos”. A outra contraargumentou que os empregados tiñan mellores condicións, e nese momento algún dos infantes baixou dun columpio de forma pouco ortodoxa, e morreu a conversa. Camiño do supermercado X, observei nunha cabina de teléfonos un reclamo que solicitaba unha empregada doméstica que, ademais de responsable, “imprescindible hable gallego”. Quizais se tratase dunha familia recén trasladada (e polo tanto enganada aínda sobre a necesidade social de coñecer o idioma vernáculo), pero en base ás experiencias anteriores, eu imaxinei que era un eufemismo politicamente correcto do impresentable “absténganse sudamericanas”.

Como ven, a mañá rendeume bastante. Tanto que ata me deu para reflexionar sobre a tan cativa como decisiva e negativa influencia da clase política sobre a cidadanía. Por exemplo, está bastante claro que unha das razóns do desprestixio da política en xeral e da participación electoral en concreto é a hipocrisía das forzas progresistas, especialistas en facer en moitas ocasións o contrario do que pensa, é decir, predicar a utopía pero dar o trigo da realidade que é o que hai. Pero a dereita está abonando o cainismo como se lle botara fertimón. Aquí queimaban camións (ben, aquí non, en canto entraban en Francia) e ninguén promoveu boicot ningún contra os productos franceses. Destruíron o tecido productivo e empresarial leiteiro e non houbo campaña ningunha tipo “consuma o noso”. Pero as forzas políticas dunha comunidade autónoma propoñen un texto lexislativo e hai señoras que non comprobaban a caducidade das latas de conserva que van facer a compra con lentes de cerca para descubrir se os cereais dos netos se fabrican en Tarragona. E descubrimos que hai unha serie de xentes tan desgraciadas que veñen e se aveñen a facer os traballos duros que non queremos facer nós, e tipos coas mulatas metidas todo o día na cabeza permítense esbardallar da inmigración masiva.
O colmo do ridículo foi a pintada que vin o outro día na parede dun establecemento, esixindo de maneira digamos que pouco fina que a propietario volvese ó seu pais. Era na pasantía de inglés á que van os meus pequenos. É decir, o grado de cainismo chegou a tales extremos que mesmo aquí, a falta de inmigrantes pobres, métense cos ricos. Efectivamente, como sigamos así, coa estratexia do bombeiro pirómano, vaise romper España.

(para martes, 24 de xaneiro de 06)