Baixan as ofertas de alongamento viril e suben as de fármacos varios, alomenos entre os innúmeros mensaxes non desexados que inzan o meu correo electrónico, enviados por remitentes tan improbables como Isaia Mcgillivray, Sechnall Bavaro ou Dupe K. Dissertation. Non sei se é porque fixeron un diabólico prognóstico das miñas potenciais necesidades médicas ou porque é a moda. Debe ser o segundo: hai 30 anos un executivo da multinacional farmacéutica Merck dixo que era unha pena é que os únicos clientes sexan os enfermos, porque hai moitos máis sans, e agora as empresas do sector conseguiron transformar as molestias comúns en enfermidades. Ata o punto de que agora o producto rei das vendas por internet non é a Viagra, que ó fin e ó cabo responde a unha necesidade, senón o Tamiflu, que chega a custar 150 euros, cinco veces o prezo nas farmacias onde se vende, e máis ca unha doenza, o que remedia é un medo.
O Tamiflu (nome comercial do oseltamivir) está recomendado pola Organización Mundial da Saúde (OMS) como un dos antivirais a utilizar no caso da gripe aviar. Non é que vaia eu cuestionar os prestixiosos informes da OMS (a pesar de que hai poucos anos prohibiu un que aseguraba que o cannabis é máis inofensivo co alcohol ou o tabaco), pero segundo toda a comunidade científica, para o que sirve é contra a gripe común, e non contra a de orixe galinácea. E moito menos se a cepa H5N1 da gripe aviaria (a única que pode ser mortal en humanos) muta en contacto con outra propia da xente, o que convertería unha enfermidade que ata agora matou menos de 100 persoas en 9 anos en todo o mundo, en algo ben máis grave. Pese a que o tal Tamiflu estea por ver se sirve para algo, 40 gobernos xa encargaron moreas (o español, de 8 a 12 millóns de doses), e os laboratorios Roche que o fabrican tiveron hai uns meses que paralizar a súa distribución para evitar quedarse sen el para o que realmente serve (aliviar a gripe de toda a vida). Curiosamente, a outro fármaco, Relenza (zanamivir) tamén recomendado pola OMS que serve para o mesmo, sexa o que sexa, máis barato e de venda en España desde 2000, ninguén lle fai caso ningún.
Este non é un caso de victoria esmagadora dunha estratexia de marketing sobre outra, como foi a do video VHS sobre o Beta. É un caso de colegas, e non precisamente médicos. O goberno norteamericano foi o primeiro en promover o Tamiflu oficialmente a toda pastilla –nunca mellor dito- e a nivel mundial, quizais porque Donald Rumsfeld, o secretario de Defensa de Bush foi o presidente e sigue a ser accionista de Gilead Sciences Inc o laboratorio que o creou e que llo vendeu a Roche, reservándose unha porcentaxe das vendas. Logo de dez anos de intentalo en balde, Gilead obtivo da axencia norteamericana da alimentación e as drogas, a restrictiva FDA, a autorización para a comercialización doutro producto chamado aspartamo, tres meses despois de que Rumsfeld entrara no goberno de Reagan. O Tamiflu está relacionado coa morte en Xapón de 12 nenos que o consumiron, e con alteracións psiquiátricas, alucinacións ou doutro tipo, noutros 75, aínda que a FDA concluíu recentemente que non había probas suficientes para establecer a causa/efecto.
Non é de estrañar que aquí as pastillas as vaia almacenar o Ministerio de Defensa.
(martes, 21 de marzo de 06)
a última vez que o meu home foi a España pedinlle únicamente un libro: chámase “Los inventores de enfermedades” e paga a pena. É increible cómo a industria farmacolóxica transformou a vellez, a melancolía, a calvicie, o entusiasmo, a menopausia e tantas cousas naturales en enfermidades que, claro, teñen que ser combatidas con drogas e remedios
É este? non sabía que había traducción española…
Nom deixa de ser aterrador que Rumsfeld, mandamais do exército mais poderoso do mundo, esteja metido em todos estes fregados. Suponho que nom estará longe o dia em que as grandes corporaçons tenham o se próprio departamento de defessa e iniciem unilateralmente as guerras que lhes convenham. Os tempos em que o Estado era o posuidor do “monopólio da violéncia legítima” chegam ao seu fim.
Boissimo o teu artigo.
Está claro que, unha serie de cousas nas que vai implícita a vida das persoas, como a medicina, a guerra, ou a alimentación, que non se poden seguir rexindo por criterios económicos. Desafortundamente, parece que cara a iso vamos. Esperemos que no curso do século vinteún, a deseperación dos países máis pobres, ou os últimos vestixios de conciencia social europea, impoñan un xiro nesta tendencia.
Por outra parte, tamén é certo que a medicina parece, a veces, unha ciencia máis de crear enfermo crónicos, que poñer sáns ós enfermos. Enfermos crónicos, con tratamentos crónicos, claro.
Creo que o libro do que fala torre de babel é este, caro sihomesi. Lérono na miña casa e parece que é ben interesante e moi na liña do seu comentario.
Por certo, falou de pasada da victoria esmagadora do VHS sobre o Beta… E quen recorda hoxe o Video 2000 (aposta de Philips), o presunto terceiro en discordia? Derrotado e olvidado, doble derrota.
O do V2000 si que foi unha mágoa, porque parece ser que era o mellor sistema, e morreu por falla de impulso comercial. Cando empezaba de periodista, recordo comunicados de usuarios de V2000 denunciando a Philips. O mesmo que o Betamax, no que Sony apostou polas ganancias inmediatas amarrando o formato, no canto de potencialo facéndoo accessible. O caso é que a victoria (pírrica) foi do peor sistema.
Mourullo, tes razón, ese é o libro. E, como dis, non só é bo senón que é atemorizante. Non sabes se deixar de ir ao médico ou seguir indo pero non tomar nada do que che dea. Na Arxentina temos un grupo de médicos, académicos e investigadores que traballan por (o que chaman) a “medicalización responsable” o que fai pensar que todo o tempo o que temos é unha “medicalización irresponsable”. E contáronme moitas veces que en España os médicos son moito mais “pastilleros” do que os arxentinos.
Hoje tes material para outro Destafoi.
Adios rios, adios fontes, adios bieitos pequenos.
Se lle fixérades caso ao Dr. House, outro galo cantaría.
SEXAMOS PRACTICOS É NON É COÑA NIN IRONIA: ALGUEN PODE INFORMARME EN QUE EMPRESAS É ACCIONISTA O TAL RUMSFEL? PODENSE MERCAR ESAS ACCIONS NA BOLSA ESPAÑOLA?¿E QUE NON VEDES O NEJOSIO,MEUS?
Si buscades “Aguardiente” (¿ou era Orujo?) na Gran Enciclopedia Galega (polo menos na primeira edición), veredes o que é unha medicina para todo, e sin interés farmaceutico.
Velaquí outra teoría posíbel: A vinganza das pitas… )
http://www.leonardoboff.com/site/vista/2006/abr07.htm