Quizais estea lendo isto porque ten un certo interese no que lle podo contar, ou porque repartiron o periódico entre varios e a vostede tocoulle esta páxina, pero en todo caso, coa confianza que dá compartir este pequeno espacio, permítame que lle pregunte: ¿de verdade o pasa ben no verán?. Xa sei que o tempo é máis levadeiro, que hai festas por todos lados, que é época de vacacións, que si el mar, el sol, las gaviotas y tú. Pero, ¿pásao ben, o que se di ben-ben?

O das vacacións, por exemplo. As vacacións están moi ben, foron unha conquista social e duran un mes, non como os xaponeses, que teñen unha semana e dela perden unha media de tres días nos aeroportos e doce horas cambiándolle o carrete á máquina de fotos ou lendo as instruccións. O mellor das vacacións é que non se traballa, pero o malo é todo o demais. Hai que discutilas, planificalas, organizalas e adaptalas, nesa orde ou na contraria, arredor dunha serie de compromisos ineludibles: o campamento do neno, a festa do patrón, o sarao tremendamente divertido que organiza todos os anos mengano, e o santo da sogra (por certo, felicidades por adiantado, Maruja, este ano tampouco vou poder ir). E a maiores das obrigacións, están as devocións. Ese concerto, aquela romaría… Xuntando todo, os Stones de xira teñen unha vida menos axitada. Ademais, aínda estando ben, as vacacións están ben sexa verán ou tempada outono-inverno. O do veraneo inventárono os ricos para non pasar calor en Madrid e o turismo os ingleses ricos fartos de pasar frío, pero non deixa de ser raro que os que vivimos na costa dediquemos o tempo libre a ir á costa doutro sitio.
Logo está o tempo. O verán está moi ben porque non chove (quitado na costa de Lugo. Como di unha amiga, se choras porque non ves o sol, non veranees en San Cosme de Barreiros). Pero, ¿que ten de agradable unha temperatura que permite fritir ovos nas pedras? A civilización agromou nos climas cálidos cando non había casas con xeito, pero mudouse en canto se inventaron primeiro as casas de pedra e logo o climalit. Ademais, cando non estamos na casa, estamos no coche. Se chove ou fai frío, meterse nel é disfrutar das vantaxes do mundo moderno. No verán, a experiencia de entrar nun vehículo que leva horas ó sol é a que debe sentir no microondas unha pizza conxelada. Igual que o do outro tempo, o libre. Como tés máis, podes relacionarte máis coa xente. O malo é que o verán parece sacar o peor de cada un. Persoas que o resto do ano poden ser interesantes, nesta época mutan a seres sudorosos usuarios de bermudas. E como todo o mundo as leva, podes facer amistade con alguén que as tres estacións restantes traballa de psycho killer ou de xerente dunha ETT.
Ben, recordarame alguén, ¿e a sensación de libertade de ir por aí cos amigotes, rular á aventura, a ver que pasa? Pois que o carné por puntos matou as road movies. (E ademais, aproveitando a confianza que etc. confesareilles que, no meu caso concreto, acabáronseme as vacacións)

(LA OPINIÓN, xoves, 27 de xullo de 06)