Quen nolo ía dicir hai algún tempo. Un militante da U apoiando e mesmo subvencionando a expansión do sucursalismo…
Aqueles marabillosos anos
20 Domingo Ago 2006
Posted in Destafoi
%d bloggers like this:
20 Domingo Ago 2006
Posted in Destafoi
Quen nolo ía dicir hai algún tempo. Un militante da U apoiando e mesmo subvencionando a expansión do sucursalismo…
Tan extraño como iso é o feito mesmo de fomentar a criación e expansión de cadeas sucursalistas (franquicias) por parte dun goberno que se di de esquerdas.
A todo isto, e xa que vostede é home informado, podería(nos) explicar en que carallo ven consistindo iso de “Conscienciar á sociedade acerca da necesidade dun cambio de rumbo nas políticas para os nosos montes e o noso medio rural” da que fala Nunca Máis no manifesto que leron hoxe? E que, debe ser porque vou vello e son présbita, non din atopado información concreta na rede. Non quero pensar mal, pero ten toda a pinta de xogada ao despiste mentres o pensan. Ilumíneme (nos) faga o favor (ou no seu defecto, sr. mourullo, anda vostede por ahi??)
Porra!, era un chiste…
O qué? o de nunca máis? coño, pois menos mal que non fun…..
Sr.eSedidió e compañia : recurro a vostedes por si sona a frauta de casualidade, pedindolle disculpas a sihomesi por utilizar o seu blog para solventar unha busqueda que intento desde fai varios anos.
Teño moitas ganas de volver a ler un libro que de rapaz, nos anos 1975-1976, foi como unha especie de revelación. Como moitos libros da época, compreino-roubeino, non me lembro, e tanto ten, pero como con case todos, deixeino a non sei quen e, loxicamente, non volvin a velo. O libro do que pido información era de filosofía, en concreto sobre o materialismo e daba unha explicacións que deberon de ser moi convincentes para un ignorantiño coma eu, porque o libro foi como a puntilla que rematou coas miñas creenzas relixiosas definitivamente. Como únicos datos, sei que era de Alianza Editorial, daqueles de bolsillo, e lembro que na portada tiña un martelo fotografiado. Intentei nestes anos localizalo con algun libreiro de confianza pero, con semellantes datos, o teño cru. Consultei en Alianza e nada. Pero como sei que daquela, case todos leíamos os mesmos libros, e por simple curiosidade, con semellantes vaguedades, leéronno?. Saberan o titulo e o autor?. Dios llo-lo recompensará.
a ver se é este: http://www.profesionalespcm.org/_php/MuestraArticulo2.php?id=4729
E estaba en Akal, penso
Eu, así, ademais do do que fala o Sr. sHs (e desculpe, xa sabía que era unha broma….), lembro que había un par de libros en plan “hágase marxista sin esfuerzo”. Tirando de memoria eran o de Marta Harnecker (los principios elementales del materialismo histórico, seica de siglo XXI) e un de louis althusser (para leer el capital, ou algo asi…), pero non lembro se tiñan martelos, fouces ou motoserras na portada.
O de sin esforzo… O libro era de Politzer, non sei se ese do link, pero coido que si. Claro que as fouces e/ou os martelos eran iconografía frecuente naquela temática.
Sen esforzo relativo… as alternativas eran tragarse os dous tomos de marx-engels, obras escogidas, de akal, en letra minuscula e atiborradas de notas ao pé. E xa rematando coa laboura filantrópica, tras a correspondente busca, direille que acertou vostede de pleno, Sr. sHs.. O libro seica resulta ser este: http://www.agapea.com/Principios-elementales-y-fundamentales-de-filosofia-n129223i.htm , con martelo e todo.
Simplemente quedeime acojonado. Alucino. Dios mío. Acertaron de pleno. Os de Marta Harnecker ainda os conservo, cos de Lenin e cia. Como ven non teño vergonza propia ainda que si allea. Decir que estas lecturas borraronse o leer os Proudnhon, bakunin e Kropokin de turno e unha revista chamada bicicleta onde escribia un tal Savater, que co tempo, o maldito tempo,xa se ve onde acabou, en fin “cousas veredes”.
Dando as sentidas gracias, so recomendarlles leer un libriño, creo que de Xerais, nunha colección de libros de bolsillo, do meu paisano Ricardo Mella, co titulo de Lombroso e os anarquistas, que leín fai un ano e que case faime chorar polos mundos nos que alguns creimos e agora, non é que deixaramos de creer pero, en fin, xa case non están nen nesa utopía alcanzable e resinada que nin tan si quer veremos.
Un saudo e de novo gracias.
Vaia panda de sentimentais! Precioso exercicio de morrina ideolóxico-lectora. Anden con coidado,non vaia alguén chamar ós grises.Ou os grises están tamén fóra de catálogo?
Ben, no Museo Policial de Lonzas (A Coruña) hai un par de uniformes daquela… En canto ó Politzer, etc. teño que recoñecer que non o dei roido. La conquista del pan ou Sempre en Galiza , mesmo o Manifiesto eran máis levadeiros porque non tiñan cousas de tanto aprender
Non se queixe moito, que a min houbo daquela unha temporada que me deu por formarme naquelo da “cuestión agraria” (xa sabe, deformación profesional…), caeu nas miñas mans unha cousa chamada “sociología del campesinado” dun tal Boguslaw Galevski (aínda me lembro desas cousas, xa ve en que ocupo neuronas). Tras máis de seis meses de dixestión, acabei por saber un huevo encol dos campesiños… polacos. E así quedei.
De todos os xeitos, non saben o ben que quedaban os libros aquiles na estantería, sobre todo cando ligabas.
What would you do if I sang out of tune,
Would you stand up and walk out on me?
Lend me your ears and I’ll sing you a song
And I’ll try not to sing out of key.
Oh, I get by with a little help from my friends
Mm, I get high with a little help from my friends
Mm, gonna try with a little help from my friends…
…versión de Joe Cocker.
Asdo: un dos últimos que leu o Politzer.
Eu sigo flipando coa exhibición que nos fixeron nestes tempos de recuperación da memoria histórica.Se o Politburo da URSS tivera traballado coa mesma seriedade do Politburo de sHs(non mire para outro lado eSedidió),agora viviríamos nunha sociedade sen clases e na praza Roxa non habería ghicho ningún facendo de Michael Jackson.
Sentíndoo moito, Sr. Pardo, téñolle que dicir que daquela éramos estritamente asamblearios, autónomos e antiautoritarios. Ou sexa, máis tirando a Michael Jackson que a Brezhnev
E así nos foi
De pena, no meu caso a lo menos. Lein nunha entrevista no Expresso que Duran Barroso foi do Movimiento Reorganizativo del Partido del Proletariado (MRPP),que xa con ese nome mete medo, pero o mellor era o que decía él da su muller. Era o cerebro do partido e agora estaba a sua dereita según o Presidente da Comisión. Tamen vin un documental no que un senador republicano cristiano criticaba os dirixentes do famoso movemento Neocom demostrando con documentos da época, que foran teóricos trosquistas na sua mocedade. Eses si que aproveitaron ben as lecturas adolescentes e non os politburó de shs pois os “sovieticos” tamen aprenderon e como aprenderon a leccións do materialismo dialéctico e o leninismo. Conclusión Sr. Pardo: se quere chegar os altos cumes do poder mundial, aconsellolle que comence por Politzer ou mellor a coleción de libriños de Marta Harnecker. Obrigado.