Etiquetas
A miña contribución quincenal a que o castelán non se perda en Galicia vai de que en que maos estamos, en varios aspectos. (Agardo comentarios relatando experiencias persoais)
A xustiza e as vacas
10 Xoves Abr 2008
Posted in El País
A %d blogueros les gusta esto:
O carallo é que o de facer de xurado non é voluntario, senón unha obriga. E dicir, se non se dispón dunha incompatibilidade manifesta, a quen resulte elixido, non lle queda outra que formar parte do mesmo. Outra posibilidade e a de aparecer ante o tribunal mostrando signos manifestos de incapacidade psicolóxica para poder entender o que se xulga, e ser así rexeitado por algunha das partes actuantes, o que resulta perfectamente factible, pois só hai que facerse o parvo.
Tamén en relación á xustiza, quisera dicir que sendo a falta de medios e de coordinación a causa fundamental do seu mal funcionamento, non se entende que tanto a min como a 600 compañeiros coa oposición aprobada, nos teñan pendentes de tomar posesión dende hai meses, tras un proceso selectivo que comezou hai máis de dous anos e nembargantes estean a chamar a xente directamente das listas do paro (coas que non teño nada en contra) para cubrir postos vacantes e excedencias de toda índole.
Un saudo.
En relación ó risco de que se perda o castelán no ámbito da xustiza e da administración en xeral, dicir que si eres abogado galego falante, á hora de defender unha demanda contra a Xunta, tendo en fronte ó abogado da mesma, poida que che perxudique falar na tua propia lingua, porque nin o xuíz, nin o letrado da Xunta falan a mesma, e quero pensar que entendela a entenden porque senón, non sei si fixen ben en argumentar as miñas alegacións na lingua que falo na miña casa. Cooficialidade si, pero baixo a túa responsabilidade.
Tamén comentar que o outro día estiven na Consellería de Medio Ambiente nos novos ministerios, e alí non había ninguén que falara unha verba en galego, a pesares de dirixirme ós funcionarios que alí traballaban (?) en todo momento na nosa lingua.
Dende logo haiche un risco de carallo de que o castelán se perda nos organismos oficiais.
Unha aperta.
Está vostede bravo, Sr. Pereiro, meténdose con un dos cinco poderes do estado (porque ademáis dos tres constitucionais hai que incluir á igrexa e a esa entidade chamada antiguamente “capital”). En calquera caso:
1º O do tribunal popular sería como si un ciruxano collese a unha ducia de paisanos ó azar, lles explicase como vai o choio, e os puxese a facer un transplante de corazón (ademáis á primeira) mentres él mira dende unha butaca.
2º As anécdotas son o que son, pero o venres pasado, a capacidade que tivo unha funcionaria, dunha administración radicada en Pontevedra, para ler a miña expresión facial e avisar discretamente a un compañeiro seu a tempo, foi o único que salvou a este de se ver no apuro de explicar qué facía ordenando recortes de revistas (crucigramas incluídos, oiga) en horas de atención ó público mentres eu agardaba cos meus papeliños na man.
3º Moi acertadas as referencias ás novas tecnoloxías. Hai un mes recibín unha carta da Universidade avisando de que me ían anular a matrícula no plazo de uns días… ¡porque faltaba unha fotocopia do meu DNI! De todos xeitos, algo se move, porque aceptaron que llo enviase escaneado por e-mail.
4º As togas habería que prohibilas (e os birretes tamén). Suponse que están ahí para infundir respeto, pero acaban sendo distintivos de entidades ancoradas cuias formas tempos da Restauración e cuia eficiencia sigue ancorada nos tempos de Lázaro de Tormes. Personalmente, eu vin (e vivin) un maior grado de esixencia profesional a personas que cobraban pouco máis que o salario mínimo por embalar mobiliario Made in China, da que demostran a menudo administracións das que depende a vida das persoas, e aínda por enriba hai que demostrarlles respecto.
(Arrea, había tempo que non escribía un comentario tan longo, e aínda por riba para darlle a razón.)
Algo se liou ahí :S
“entidades ancoradas cuias formas tempos da Restauración” significa “entidades cuias formas están ancoradas en tempos da Restauración”
Que desastre.
Se vostede dedica o seu tempo a recomendarlle á administración de Xustiza trebellos diabólicos como o Outlook ou calquera outro dese avatar do diaño chamado Gates, non me estraña nada que o meu correo recoñeza os seus como spam….
Tanto o do Outlook como o de que o novo programa informático da administración de xustiza non inclúe a conexión das bases de datos son suxerencias recollidas no ámbito xudicial…
Non creo que engadirlle á xustiza a opinión das xentes vulgares poida empeorala, porque dificilmente pode alguén imaxinar algo que vaia tan mal.
Hai que esixir un aggiornamento da xustiza: seguen ancorados no franquismo. Son, probablemente, a derradeira institución franquista deste país.
O único que se pode facer é construír unha nova xustiza, de abaixo cara a arriba, prescindindo da que xa temos, por podre, insolidaria, soberbia e inxusta.
Voulles contar unha experiencia persoal. Eu co cambio de goberno de Fraga, tiven un carguiño na Xunta no que só aguantei cinco meses e fuxin de inmediato. Pois ben, onde eu estaba había 23 funcionarios, incluídos os altos cargos (coma min, ou carguiños); de todos, galego falantes había 4, eu incluído. A miña secretaria malia escribir correctamente o galego, non daba unha palabra en galego nin en soños. Unha cousa que a min me chamou a atención foi que os outros tres funcionarios galego falantes cambiaban ao castelán cando os outros funcionarios lle falaban, e volvían a cambiar para falar conmigo en galego.
Neste mes tiven que pór unha denuncia penal; fíxeno en galego. Cando me chamaron ao Xulgado faleilles en galego, queren saber que nin me contestaron para nada en galego, nin nada escribiron en galego, aínda que recoñezo que o trato foi exquisito.
Sr. Carqueixa: ler a súa experiencia traeme un arrecendo surrealista. O arrecendo desta nosa terra e desta nosa xente.
Saúdos.
Noraboa SEÑOR PRESIDENTE!!!!.
Decano, en todo caso, si se refire a isto. Moi agradecido.
A miña experiencia é ben sinxela: Vivo en Galicia e o 99% das peroas coas que teño relación cotiá, sexa polos motivos que sexa, son nacidas en Galicia e viven en Galicia e, agás unha ducia, o resto falan en castelán. Máis sinxelo aínda: Non fai falla ir ao xulgado ou á calqueira outra oficina da Administración para comprobar que o castelán está en “perigo de extinción”. Unha aperta.
outro off-topic, parabéns, ou sorte? quen llo ía dicir ao Johnny Rotring… 😀
Félix: Hai cousas (o “perigo de extinción” do castelán, por exemplo) que soamente se explican porque a ideoloxía desculpa todo, ou porque hai mundos paralelos que, como tais, non se tocan nunca.
Opaco: máis ben, non atoparon outro pinzo… (e Rotring era daquela director dunha emisora)
Boas
mi experiencia e ben sinxela,sou portuguesa e estou casada co unho galeguiño,dede hai unhos 12 anos.Sempre falei e aprendi o castellano,pero últimamente deuse-me por aprender o galego.
Tens que perdoar mis faltas,pero estou na fase de aprendisaxe…
E unha lengua moi bonita e me gustaría que non se perdera.
Bicos
Dende a autoridade que me proporciona ter sido durante oito longos anos membro da xunta de goberno do meu colexio profesional, e durante seis longuísmos meses decano accidental, teño que manifestarlle coa maior das firmezas que definitivamente vostede toleou. Unha mágoa para o noso porvir literario. Outros 50 anos sen Nobel…..
A ver, home de eSedidió, onde metín o zoco desta vez…
Presentarse a Decano parécelle pouca tolemia?
Benquerido eSedidio,faga o favor e non se me pona derrotista.O decanato non vai ser mais que un chanzo nunha andaina que leva ao Nobel e a conquista do mundo en xeral……
Ah, pensei que metera a pata en algo das vacas. No do decanato estou de acordo.