Quizais sexa o candor que alaga estas datas entrañables, pero considero que somos tremendamente permisivos cos excesos. Con todos. Os primeiros, os nosos propios, como as ceas, xantares e pinchos de Nadal. Unha desas tradicións relativamente recentes que xa se fixeron de ferro colado. Tan férreas que non coñezo practicamente a ninguén que zafe das enchentas. Eu teño que confesar que o xoves pasado tiven unha copita institucional ás 13,00, un xantar de pinchos non menos institucional ás 14,30, e logo dei asistido a un xantar de colegas de traballo ás 15,45. Rematei ás 18,00 e logo tiven que coller ruta cara Compostela para a cea da empresa, e ó día seguinte, outra paparota institucional.
Dirán que me pasa por merendiñas, que se non che peta, con non ir, amañado. Pero por iso insistín no de “institucional”. Está mal que non vaias. Sobre todo que vaias a unhas e non a outras. Eu non sei si se comparan uns e outros as listas dos que foron ou deixaron de ir, pero para min que si. Aínda que sexa de forma indirecta, como nos enterros. “Cando o do finado curmán da túa cuñada non vin a X nin a ninguén de alí?”/ “Non sei, non me dei conta, pero veu unha chea de xente”. Así que se te collen nun momento propicio e confirmas que si, xa é todo costa abaixo, ou esófago abaixo, máis exactamente. E se vas ás institucionais, con que cara lle dis ós amigos que non vas ás súas.
Pero aínda fóra das comenencias (nunca mellor dito o de come…nencias) institucionais, estes días os restaurantes e os estómagos están cheos de celebrantes. Os compañeiros de oficina, de partida, de pandilla, de clase, de club… mesmo os da Adoración Nocturna deben ter ceas/xantares. Teño unha amiga que ata participou nunha cea coas compañeiras de pilates. Un colega contoume -sentámonos ó lado nunha celebración profesional- que esa noite tiña unha cos compañeiros de traballo e a anterior tivéraa cos ex compañeiros de traballo, é decir, non con todos os que tiñan traballado con el, senón cos que traballaran na mesma empresa e se foron indo -e que, a súa vez, quitado que estean no paro, e fagan unha de parados, farán ceas dos respectivos novos traballos, co que as enchentas se multiplican exponencialmente. Eu, mesmo como pecador/comedor confeso, non lle acabo de ver a cousa á que todos aqueles que se están aturando o resto do ano se xunten voluntariamente para acabarse o tabaco uns ós outros, comerse a cabeza analizando as posibles razóns das ausencias (e posiblemente lamentando algunha das presencias) e termar da lingua para non soltar algunha da que arrepentirse o resto do ano. E todo para acabar indo para a casa dos primeiros, deixando o campo libre para os “mira ti que ese”, ou aguantando ata que empeza a competición de cantos corais/lanzamento de tapóns de botella entre os da propia mesa ou coas do lado.
Home, que son días de paz e amor e tal que tumba, dirán algúns. Cómese e sobre todo bébese, e xa se sabe que iso une moito, quitado que acabe na comisaría, en urxencias ou nun karaoke, argumentarán outros.
O que queiran, pero ou me poño a unha dieta de monxe tibetano, ou non vou ser quen de dar a talla na cea de Noiteboa.
E aínda por riba os de Lugo temos que aturar outra leria similar en outubro, que hai que facer pulpada coa familia, co traballo, cos colegas, coa asociación cultura, co equipo de futbol, cos amigos que veñen de fóra porque lles é unha gran novidade… as ceas de nadal aínda poden ser variadas, pero no San Froilán acábanche saíndo os tentáculos polas orellas. E ademais non adoitan ser nada baratas, nin as do pulpo nin as de nadal.
Por cierto, ¿quién se viene a mi fiesta/bacanal de cumpleaños el 25 de diciembre?
Creo que Xabre anda por Barna
Por certo, facendo un chiste fácil, AlbertU, cumpres como Cristo
Josito vas engordar e logo dirás que é cousa do ERE.
Algo terá que ver
Bueno carallo, non ir está mal visto, pero estar toda a paparota co mesmo viño e a mesma copa na man non creo que amole a ninguén. Así que se come é porque lle peta, digo eu.
Desculpe: pero menos queixarse que hai xente que sobrevive gracias a unha axendiña na que vai anotando todos estes actos cómicos (de comer)…
Non me sae agora o nome, pero a nai dunha escritora famosa sempre lle dicía de pequena que “encherse por Nadal só o fai a xente vulgar” (pertencía á alta burguesía catalana). Cando se ve nun convite por estas datas, a frase da nai, que se meteu no seu cerebro como gota malaia, resúltalle moi útil.
Rosa Regás?
hot gay black men
lesbian anime
hairy body of girls
52 farenheit en celsius
mature ladies in pantyhose
young black porn
hentai slaves
nude campgrounds
nude ranch
putas gorditas xxx
free teenage porn
slut girls
muscle man sample movies
lolitas world
sam naked
flat chested girls
animals in the zoo
free teen chat rooms
digimon hentai yaoi
nice pussies
1999 gmc paint code and
7×64 ballistic charts
pret 002a lesya
91 caprice trailing arms
all blood gang information
200 ml bottle equals how many shots
ajit punjabi paper
20mm ballistics table
93 gmc sonoma 4 3 belt rotation
1984 chevy vin decoder
temperture conversion table for nurses
pee stained knickers
odalis garcia cojiendo
50 cal rifle used for sale
93 gmc sonoma 4 3 belt rotation
att net internetexplorer 8 yahoo download
1300 winchester defender fs
arreglos de mesa con paletas dulce
9 trey blood knowledge
audio truyen nguoi lon
alcoa slotted mag wheels
acrostic poem for the word in edible
anne rivera nude
adriana rincon xxx
1 meter equals how many decimeters
2002 beetle belt routing
10 syllable sonnets written by students
hdms 6
ruvias sin calsones
axe kose irani
275 grams to ounces
80cc carburetor
australian grassland flowers
9yo vicky
04 dodge ram 1500 serpentine belt diagram
09 spark plug gap chart
amasaje y sexo
abandoned buildings in indiana
abcfine wine spirit contact
att free antivirus