O texto que contribuirá á miña popularidade nos departamentos municipais de urbanismo
Urbanismo de penalti
27 Xoves Ago 2009
Posted in El País
Si home si
A %d blogueros les gusta esto:
27 Xoves Ago 2009
Posted in El País
O texto que contribuirá á miña popularidade nos departamentos municipais de urbanismo
Veño de ler no xornal o seu acertado artigo sobre a construccionocracia que nos goberna coa permisividade confesa dun grandísimo número de galegos. Urbanismo de penalti? De penalti e expulsión, diría eu.
moi bo. unha vergoña somos, a nivel europeo. E non imos cambiar, non hai “propósito de enmienda”.
“la permisividad -y la complicidad electoral- de buena parte de la ciudadanía, que ve la ineficacia, o incluso la corrupción, con fatalismo o con la coherencia de quien no critica que se cometan irregularidades porque espera poderse acoger a ellas, si llegase el caso. Posiblemente se deba a la herencia combinada de ser un país descabezado políticamente y con una exhaustiva ocupación del territorio, lo que originó el sentimiento de que “o que é de cada un é de cada un, e o que é de todos é de ninguén”.
verdades coma puños!
Noraboa e retifico: Se coas empanadas de liscos ou touciño salen artigos coma este, ten que darme a receta.
Señor Álvarez,alégrome de velo que xa había tempo.Como pode ver ,das cousas de comer non hai quen discuta cos lambóns de sHs e eSedidió.Eu tiña xa case no bote o conto da laconada e o noso benqurido eSedidió repunanteando coas datas…..A ver se pra o Nadal.
E por certo,hai que nomear ó construtor de Soutomaior,Taboadela,concelleiro de festas da Coruña.O programa sería parecido, pero alomenos sairíanos de gorra.
En realidade
Festas de Soutomaior+Touros=Festas da Coruña.
Con textos coma estes,cada vez teño máis claro que “me pido inferno”.
Un artigo de máxima efectividade, si señor, eu so faría máis énfasis que o das licencias e os plans sectoriales non son para a financiación dos concellos senón dos alcades.
En calquera caso, a propósito dunha frase do seu artigo, na páxina 85 da Unidade Didáctica do enlace (na que eu participei), proponse un exercicio: comparar os horarios actuais dos trens con un dado de hai 130 anos. Tal vez habería que redifinir «progreso».