Prefiro dicilo de entrada, para que saiban a que aterse: non teño unha especial predilección polo xuíz Garzón. Tampouco é que o teña enfilado, claro. Pásame con el o mesmo que me pasou con Victoria Abril: que nin tan boa me pintaba cando dicían que tan boa era, nin tan necia me pareceu cando se evidenciou que un pouco rallante si que era. Pero a que lle teñen preparada (a Garzón, non a Victoria Abril), ou na que o meteron, é como para pedir calquera outro pasaporte da UE (quitado o italiano, evidentemente), á espera de que, despois de que España entrara nas institucións europeas, Europa entre por fin nas institucións españolas.
O esperpento de Garzón
27 Domingo Set 2009
Posted Si home si
in