(Aínda que o resultado vai ser o contrario, temo)
Deixen en paz ao galego
24 Martes Ago 2010
Posted in El País
%d bloggers like this:
24 Martes Ago 2010
Posted in El País
(Aínda que o resultado vai ser o contrario, temo)
Falando de híbridacións e contaminacións… non tería que ser “Deixen en paz o galego”? ;-P
Ás veces non sei se é que non che pillo a retranca ou que directamente non entendo o que dis. Queres dar a entender que diormío é galego? Que entendes ti por galego?
Eu coido que un xoves, dígao quen o diga só lle pode soar a tradutor automático a quen viva do emprego de ferramentas informáticas deste ou doutro tipo e que ademais teña unha dose de castrapización mental tal que xa lle soe raro o seu propio idioma.
Se eu digo avó ou avoa, ou curmao/curmá a que che soa, Xosé Manuel?
Se cadra che soará tamén a tradutor automático, porque me identificas como neofalante e non teño 90 anos nin vivo nunha aldea. Pero ese é o teu problema, un problema da túa lingua ou do concepto que ti tes da lingua galega. Aos vellos da miña familia sóalles a como chamaba o meu avó ao seu, ou aos seus primos carnais, respectivamente.
Que che/vos/nos/lles soe rara unha palabra galega non é senón síntoma da diglosia e da falta de normalización do idioma. Pero se nos trabucamos ao diagnosticar esa estrañeza acabaremos defendendo a castrapización e polo tanto a perda da lingua e a súa conversión nun patois aberrante.
E xúroche que non acabo de entender que é o que defendes co teu artigo… A ver se nolo podes aclarar. Que cada quen fale como lle pete? Tamén o defendes para o castelán, ou? Que opinas do libro de estilo do xornal onde publicaches esa columna?
A miña perplexidade comeza xa polo título: quen é quen ten que deixar en paz o galego? Os que o tentamos falar ben? Os que defenden unha ou outra normativa ortográfica? Os que tentar recuperar léxico patrimonial? Os que defenden a primacía do recurso ao português para os neoloxismos? Os que introducen castelanismos por ignorancia do léxico de noso? … Todos eles, algún, ningún?
En canto ao dos políticos que falan mal o galego, teño xa falado e escrito sobre o asunto. A disxuntiva que pareces prantexar ti no teu artigo sobre “falaren mal o galego ou non o falaren”, penso que é moi reducionista. Coido que en primeiro lugar debían estar obrigados a aprendelo, coma os funcionarios. Teren un tempo e se non superan unha mínima calidade, debían deixar o posto ou ser cesados. E o mesmo para os xornalistas dos medios públicos, ollo! Falar mellor do que o fan non é tan difícil, carallo, e se o fan mal e a propósito (xa que non adican o maís mínimo tempo a melloralo) o que fan é danar a lingua espallando erros de todo tipo e dando a imaxe de que calquera cousa vale no galego.
Que pensaríamos dun conselleiro que espallase malos hábitos de saúde sexual ou de xestión dos residuos domésticos? Diríamos que era un impresentable e que mellor estaría fóra dos cargos públicos, non é? Pois o mesmo se perxudica a normalización da lingua cometendo graves erros nas súas comparecencias públicas ou mediáticas.
Non defendo falar mal, ou incorrectamente. O meu maior goce ao escribir é escoller as palabras polo seu significado preciso, e o que me gusta do galego é a riqueza de significados e intencións. Defendo que, coa que está caendo, incidir publicamente en que se fala un mal galego (que claro que se fala) é un erro estratéxico, e máis cando se aproveita para reeditar un debate de normativas que debería estar restrinxido ao campo filolóxico (de ter razón de existir). E defendo a criatividade popular, que é como sobreviven os idiomas. E os dialectalismos. E non o vicio filolóxico de que as palabras parecen non ter sinónimos. E paro porque me quento.
Non pares, ho, que che quedan moitas das miñas preguntas por contestar. Se ten que haber diálogo terá que haber pregunta e resposta e non monólogos alternos. Digo eu.
E a verdade é que a túa explicación deixoume aínda máis perdido. Non sei que ten que ver a normativa, que para min trátase dunha cuestión pura ou maiormente ortográfica, coa cuestión do galego mal falado, que é unha cuestión gramatical, léxica e fonética. Polo tanto non entendo onde está o erro da mesturanza que ti dis. Seguramente perdín boa parte do polémica á que te refires… Para min a denuncia do mal galego é algo no que hai ou debería haber concordia e acción unitaria entre as diversas opcións ortográficas.
http://noticiasdorneiras.blogspot.com/2009/11/dissionario-de-vocablos-perdidos.html
Unha iniciativa popular semellante á do Morrazo.
A min tamén me van pitar os ouvidos, Sr. Pereiro:
1.- Como galego, galego falante, e «galego-pensante», unha das cousas que me afastan da militancia na defensa do idioma é que esa mesma actividade (e a contraria) se empreguen como plataforma de proxección política (tal vez iso non ten moito que ver co seu artigo, ou sí, pero é o que hai).
2.- Outra das cousas que me provocan ese afastamento son os do «despotismo ilustrado», os que non só se cren autorizados para decidir cómo é un idioma, senón que aínda por enriba cambian a normativa cando e como lles peta. Naturalmente que me da noxo tamén noutros idiomas, nomeadamente no español, coa diferencia que aquel, aínda que o emprego con moita frecuencia, non o considero un elemento fundamental da miña cultura.
3.- Ademáis de nunca sentir afecto polos que cren que un idioma é o que eles dictan, e non o empregado polo seus falantes, no caso do noso estase a cometer un gravísimo erro: lograr que os cada vez menos falantes se sintan cada vez menos identificados co idioma e a súa causa, hasta o punto de ter escoitado afirmacións tan paradóxicas como «o galego non serve para nada», así, no propio idioma.
4.- Como resultado do punto anterior, o que ocorrerá, será que para finais do século XXI haberá unha minoría silenciosa con escasa formación académica que falará un galego herdado (chámenlle castrapo, se queren), que só lle pasarán a aqueles descencendentes seus que non teñan estudos. Por outro lado, haberá outra minoría, ruidosa, autoproclamada elitista e salvadora, que falará un idioma inventado por eles (ou varios distintos). No medio, os fillos da actual «maioría silenciosa galegofalante», terán a mesma percepción do idioma que temos nos, por exemplo, do carro das vacas: algo que foi.
5.- Falando de carros de vacas, un inciso: pódese polemizar canto se queira sobre neoloxismos e demais; un idioma que non é vehículo de unha cultura diferenciada ten unha utilidade, e por tanto un futuro, incertos.
6.- Como non me cabe dúbida de que haberá na sala persoas bastante máis cultas ca min (o cal é moi fácil), pregunto se é frecuente noutros idiomas que os neofalantes condicionen activamente as normativas e usos da lingua. Neofalantes que, evidentemente, son ben necesarios.
7.- Un ten andado algo por Galicia. Pouco pero algo. E topar a máis persoas galegofalantes que empreguen a gheada que o idioma normativo (sexa cal sexa) polo país adiante, é un bo incentivo para renunciar á/ás norma/s. Trátase dunha opción persoal.
8.- Nun monólogo, Rober Bodegas, empregaba a palabra «almóndigas». Cando a xente paraba de rir, dicíalles algo así como que moita risa, sí, pero todos o entenderan perfectamente. O resto, para min, sobra, pero tamén é unha postura persoal.
Míguez, que eu saiba almóndiga é perfectamente correcto, polo menos en castelán: http://buscon.rae.es/draeI/SrvltConsulta?TIPO_BUS=3&LEMA=alm%C3%B3ndiga
Por certo, falar da gheada como algo oposto ao idioma normativo (???) non ten moito sentido. É un risco dialectal perfectamente recoñecido. É como dicir que “encontrar personas por el mundo que pronuncian la Z como S es una buena razón para renunciar a las normas”. Como tantas veces, o que nos parece razoable aplicado ao galego, non tería sentido se o aplicamos á lingua culta de referencia no noso ámbito, non é?
Xosé Manuel di:
En principio nada que obxectar, pero coido que ninguén puxo en dúbida a creatividade popular, senón a contaminación dese mesmo pobo que principalmente chega por medio dos medios de comunicación. É dicir: debemos aceptar unha palabra que foi introducida no vocabulario polos mass media españois, substituíndo ás propias (coñecidas ou non) e non debemos aceptar unha palabra propia que nos introducen (??) os filólogos ou a RAG?
Por outra banda parece que andamos a falar de absolutos como se todo o mundo falase igual. Se p.ex. o 90% dos galegofalantes empregan unha palabra castelanizada e o 10% a correcta galega, que debe ser norma? Deben funcionar as maiorías? Se facemos así, quedará o idioma nas mans dos mass media, e polo tanto, co panorama presente, en mans do castelán e podemos despedirnos do idioma galego.
O que defende aquí nos comentarios está moi ben, pero o artigo é dun desleixo argumental importante. Comezando pola frase destacada e até a evacuación de problemas complexos con esas saídas de profeta rápido (por entrarlle na metáfora). Que camiños desbrozamos, con aseveracións destas? E saiba que sigo normalmente os seus escritos con gusto.
«Otros, desde el buenismo, abogan por un rearme paulatino, combinando el injerto en pequeñas dosis de términos calificados como etimológicos con el acceso a libros y medios de comunicación portugueses, sin concretar en qué puede ayudar sustituir el neologismo “concelleiro” por el teórico étimo “vereador”, ni cómo, abierto el acceso a lo que sea, se vaya a garantizar su consumo»
Oye machiño, yo sí te sé en que te nos puede ayudar la cosa:
Tanto te tiene vereador o concelleiro, el caso es que se vayan tomar por culo los concejales!!!
…y tu bien lo sabes, nenito.
Cabeçalho alternativo: “El gallego, descanse en paz (RIP)”.
O galego como dialecto regional já há bem tempo que o deixaram em paz (séculos). O galego como dialecto regional não é fonte de conflictos.
O problema é que há alguns que querem converter o galego em língua (ou até em língua nacional). Habrase visto! E ai começa o problema.
Porque o galego como dialecto quadriprovincial não precisa de reales academias, nem de gramáticas, nem de estatudos de autonomia, nem de juntas da Galiza, nem de planos de normalização, nem de registos (um, o que tem, bem lhe chega). Tudo é inútil.
O galego como língua a priori sim que deveria ter diversos registos. O registo da rua/aldeia não tem problema, porque já está ai. O registo culto havia que contruí-lo. Artificialmente, como se constroem TODOS os registos cultos. O registo culto ou é culto ou não tem razão de ser. Por outras palavras, numa sociedade capitalista ou qualquer outra sociedade de castas, o registo culto ou é classista ou não é.
Criando um registo culto que colhe um galego da taverna degradado e o converte num satélite subsidiário do castelhano, cagaram-na bem cagada. Isto estamo-lo a comprovar empiricamente, polo que não fica muito mais a acrescentar.
E quem não entender isto que vaia repassar Marx e mais Bourdieu.
creo que te la cajaste meu, hablar bien el jallejo no importa pero acersetelo al castellano te seria una calamidaz, tanto que no te trabajarian ne el pais oh
tanvien concuerdo, que en ecuador dija el presidente del pais “sacar la polla ” y no lo detengan es que los ecuatorianos te son mui calentosos mas hablante español,traidor quein lo nieje. mas que o galego de o brasil é galego te es una radicalidadz inacetable, dejemeonoslos de lios ortograficos, ya le tenemos al cajtellano para corrgirnoslo.
Amigo Pereiro, es um grande periodista dos melhores,lembro grandes artigos de vos ,parabéns polos trabalhos ANTERIORES, mas esta vez …..
Con afán construtivo:
Casdeiro: Non digo que almóndigas ou a gheada estean mal, senón que para min, persoalmente, prevalece a usabilidade do idioma como ferramenta de comuniación humana eficaz, sobre calquera outra intención.
En xeral: Sen dúbida que fai falta unha academia e un rexistro culto para a conservación dun idioma, miren, sen ir máis lonxe, ó latín que ben se conserva case 2000 anos despois. Oh, wait! O latín era o idioma dun imperio, o galego non. Oh, wait! Aínda así o latín non ten falantes (permítanme distender o ton). Iso é o que pasa cando a lingua se conserva nun recinto pechado, non no seo dunha sociedade e unha cultura. Se os «mass media» son o espello de unha sociedade e a súa cultura (incluída a manipulación dende as entidades que a controlan), normal que estes condicionen o idioma. Agora pregúntense se vai ser máis fácil que os galegofalantes se sintan identificados co idioma dos Tonechos e as Cantareiras de Ardebullo ou co portugués, por dicilo sen que pareza irrespetuoso.
Por certo, que non creo que sexa a Academia Galega da Lingua a menos respetuosa cos galegofalantes, de todos os actores implicados co noso idioma.
E o povo esse (o que quer que for) sente-se identificado com esta gentinha?
http://www.hola.com/
Não che sei. Mas esse é o modelo que eles tentam imitar.
para que despois digan que o troll son eu……
Só unha aportación dende a miña modesta perspectiva de vello novogalegofalante. Eu digo a cotío beirarrúa, curmán e alfándega, e o que non me entenda que colla o dicionario. E tamén diormío, faltaba máis….
“Son los gallegohablantes de a pie los que dicen ‘jueves’ y ‘acera’, pero también los que mantienen la sintaxis propia y los que crean o adaptan los neologismos que demandan los tiempos”.
Ao meu entender, D. Xosé Manuel, determinar quen son os “galegofalantes de a pé” non é cousa tan doada como parece. De todos os xeitos, supoño que vostede ten en mente as persoas que aprenderon o galego de boca de seus pais, e non a través dos mestres e dos libros. Eu, pola miña parte, non estou certo de que esas persoas sexan sempre un modelo de enxebreza sintáctica. Ofrézolle un exemplo:
“X e Y cásanSE”. Así dicía un cartel que vin, haberá un ou dous anos, colgado dun paso elevado na N-550, á altura de Balcaide (Concello de Teo). Estou case seguro de que os autores non eran neofalantes…
Anecdótico? Si, mais non desprovisto de interese, coido eu.
Na miña opinión (e ben sei que as hai máis autorizadas), unha alta dose de purismo é un ingrediente imprescindible para garantir a supervivencia do galego como variedade lingüística diferenciada. E, por se houbese dúbidas, fago unha puntualización: unha cousa é ser purista; outra, ben diferente, soster que a variedade estándar non debe tomar como punto de partida os usos orais e literarios vixentes no momento en que os planificadores comezan a construíla.
Mil grazas por nos dar a oportunidade de opinar sobre os seus artigos (e máis, moito máis do que fan a maior parte dos seus colegas, D. Xosé Manuel).
Faime moita graza iso da “criatividade popular”, onde está esa criatividade (ou creatividade, Sr Pereiro?) en “Deixen en paz AO galego”? Claro que é “O galego”, portanto, non leva preposición porque é un CD. Mais de fondo, no teito e en toda a parte sempre está o castelán. Dejen en paz al gallego. E esta non é cuestión de normativas. Esta cuestión chámase Reino de España.
Eu penso xusto o contraio que vostede. É un erro estratéxico soñar que a españolización do galego-portugués da Galiza non afecta ao prestixio do idioma e non é un factor de mudanza, menos traumático, do galego para o castelán. É unha morte mais doce. Menos violenta.
Hoxe o avó está a xantar vitela
Hoi o abuelo está comendo ternera
Hoy el abuelo está comiendo ternera
Este é o continuum para onde se dirixe o galego, empurrado por populismo, demagoxia e preconceptos da lingua do pobo como se o pobo fose estúpido e só puidese aprender e mellorar o seu español porque claro como en gallego andar cambiando las normativas. Como se non reforzase o coñecemento do galego de Portugal o galego da Galiza.
Dúas lecturas imprescindíbeis: Goretti Sanmartin e Freixerio Mato.
Sr. Pereiro. Adoito a coincidir case sempre co que escribe. Mesmo no sentido que eu entendo neste artigo malia algunha cousa menor (na miña aldea onde aprendín a falar sempre se dixo xoves e só recentemente empezou a impoñerese o “jueves”; o de “beirarrúa” é outro cantar inventado máis recentemente por fán diferencialista). Con todo creo que o fundamental é que a xente se exprese en galego con naturalidade, aínda que diga “dios” ou “jueves”. Outra cousa é que no nos medios e na escola se faga un esforzo por mellorar o vocabulario, a sintaxe, a fonética… (a fonética tan maltratada…!). Pero estou farto de polémicas normativas, na miña opnión bastante esterilizantes.
non podo estar mais de acordo contigo, a propia polémica é a que mata ó galego!.
A respecto do debate de normativas, o que tiñan que facer é deixarse de andar a censurar textos con NH e oficializar o portugués na Galiza, porque nos pareza ben, mal ou regular hai galegos e galegas que consideran que esa é a mellor maneira de representar as falas galegas. Entre CARBALLO e CARVALHO non hai tanta diferenza (se cadra, si hai mais entre Carvalho Calero e Constantino García). Se lle deren esa ferramenta, esa posibilidade ao conxunto da poboación, xa verían como así non habería tanto debate. Aínda que a algúns estómagos agradecidos (académicos, profesores, políticos) vexan con horror esta alternativa.
Gustaríame facer unha última observación:
Na realidade, o problema das interferencias do castelán no galego non é un problema de normativa, senón un problema de actitudes. Se o groso dos falantes non teñen interese ningún en deixarse influír por ela -digámolo así- á hora de falar e de escribir, a normativa convértese en letra morta, nun anaco de papel como aquel que brandira Chamberlain (http://en.wikipedia.org/wiki/File:MunichAgreement_.jpg). Prescriba o que prescriba, proscriba o que proscriba, unha normativa non pode, por si mesma, deter un proceso de deturpación como o que está a experimentar o galego. Alguén pode crer de veras que adoptarmos o padrón portugués é a clave para preservar a “personalidade” do galego fronte á presión do castelán? A clave, repito, está nas actitudes. Se non as cambiamos, non hai defensa posible: nin escribindo o galego co alfabeto cirílico estariamos a protexelo eficazmente!
Aí falache, profundador!
Tudo influi, profundador, tudo influi. Embora concordo em que não é o aspecto mais relevante, adoptar um modelo de língua que é um decalco (não apenas ortográfico) das normas da Real Academia Española está a projectar uma imagem degradante do galego que reforça os preconceitos pré-existentes.
O importante do português não é apenas a ortografia. Para mim é uma questão sociocultural. Um galego vive mergulhado na Espanha as 24 horas do dia. O único referente cultural (não só linguístico) dos galegos é a Espanha. Da Espanha emanam todos os valores, quer éticos, quer estéticos. A burguesia espanhola é o espelho e modelo a seguir onde se miram os galegos e galegas. Para além o drama da morte da nossa língua e cultura, a prisão “cultural” espanhola empobrece-nos primeiro como seres humanos e de forma dupla como galegos.
Por isso abrirmo-nos a outros referentes universos culturais não-hispanos é se calhar a tarefa mais importante que deveria ter a cultura galega. O mais fácil e óbvio seria começar por criar mestas redes de interacção com aqueles povos que falam a nossa língua:
Por outras palavras, enquanto a burguesia espanhola seja o único modelo a imitar para os galegos, não haverá muito a fazer.
Não entendi muito bem esta última reflexão. Deveria procurar o povo galego outra burguesia como modelo? qual seria essa burguesia? Talvez deveria ser outro grupo social diferente da burguesia espanhola? o proletariado? de que país? quem faz parte do povo galego e quem não?
Não tenho respostas. Eu não prescrevia, apenas diagnosticava. Ora bem, se para salvar a língua galega temos que esperar que chegue primeiro a revolução social, imos aviados…
O que quero dizer é que a sociedade capitalista é classista. A burguesia impõe os seus valores e a chusma imita. Na Galiza os referentes a imitar são todos do espanholismo mais râncido. O ambiente tornou-se irrespirável. Cumpre abrir as janelas e deixar ventilar. Como for e por onde for. Precisamos desesperadamente oxigénio. Se puder ser oxigénio galegófono, melhor…
pois, pois
O positivo é que já está a acontecer:
http://domelhor.net/tv/?category=24
http://pt.wikipedia.org/wiki/L%C3%A9xico_da_Galiza
http://brasilgaliza.org/
http://www.agal-gz.org/portugaliza/tvsptnagaliza/
…
Por enquanto a pequena escala. Falta vogarmos todos na mesma direcção.
Non sei se sería mellor “carallo” ou “árdelle o eixo”, pero o sarabullo idiomático segue dando proído…
Poden mudar x “caralho” ou x “picores” (“prurito” xa me gusta menos), tanto me ten!
E, por certo, o de tuentiar como vai?
Non sei por que, pero estou convencido que a vindeira vez que pille un dedo cunha porta non vou dicir Foder! por moito que me mentalice. E, por outro lado, o meu cuarto portugués non me deixa de murmurar: Quita daí, rapás, que mudar o fantasmeo tourista dos españois polo chovinismo estremeño/lisboeta non é negocio.
mellor que Foder! di Carallo!
e por que non “cambiar” en vez de “mudar”, por que non “españoles” en vez de “españois”, por que non “próxima” e non “vindeira”, por que non “decir” e non “dicir”
normalmente as persoas que teñen o hábito de escribir en galego empregan unha lingua supernormativizada e selecta, non por casualidade. A “lengua do Pueblo” é a máscara que agocha a nosa preguiza, miopía e falta de honestidade connosco e co conxunto da sociedade.
E que conste que a miña avoa chairega os días que ten bos e non se autocensura por se non a fósemos a entender di QUARTA FEIRA e outras veces ese tan espontáneo, natural e paleofalante GHOEVES.
Esa vella de 80 anos si que conserva unha sintaxe propia, os seus fillos non. Todos galego-falantes e educadas e inmersos neste mundo comunicacional español. Nin un triste infinitivo flexionada (ao chegarmos a casa), nin unha anteposición do pronome (para che falar de amor), confusión do antepretério de Ind co imperfecto de Sbx (se chegase antes), mesmo má colocación do pronome (me dixo), confusión do pronomes lle e o (chameino/chameille). Sen esquecer que a mña sabia e analfabeta avoíña xa non emprega o futuro de Sub como si empregaba a sua avoa, mas ainda repetia iso de “cando fores martelo, malla, cando fores bigorna, aguanta”
Enfin, sempre é tan espontáneo o español
Todos os países são chauvinistas em maior ou menor medida: Espanha, Portugal, França, Itália,… Diz-me um que não seja. Mas a questão é que a Galiza quadriprovincial não é uma região portuguesa, nem britânica, nem francesa. É uma miserável colónia espanhola. E a maioria dos súbditos galegos do Reino da Espanha estão bem orgulhosos da sua espanholidade.
Ningum outro Estado tem o poder sobre nós que tem a Espanha. Por isso e outras muitas razões bastante óbvias, não se pode comparar a influência espanhola na Galiza com qualquer outra que puder existir. Para além de que o projecto de aculturalização/espanholização da Galiza é um projecto premeditado secularmente e que se acha já num estádio muito avançado.
Os políticos, empresários ou músicos galegos o que querem é triunfar em Madrid. Tudo passa por Madrid. Através de Madrid. Madrid é o nosso funil e o nosso ÚNICO referente.
Se acendo a TV, espanhol. Oye, qué elegante es la Princesa Leticia. Sí, es la más elegante del mundo. A cendo a radio, espanhol. ZP y los nacionalistas son un cáncer para España. Compro o jornal, espanhol. Que bien gestiona los incendios Feijoo. Sí, no hay comparación con el caos del bipartito. Vou ao cinema, espanhol. Compro um computador, é impossível ter um sistema operativo que não seja em castelhano e é impossível ter um teclado não castelhano. Conecto-me a Google.com e re-envia-me para Google.es em castelhano. Vou comprar um livro, espanhol. Mira, están promocionando lo último de Pérez-Reverte. Sí, que guay. Quero escoitar música, toma Estopa. Vou tomar um café, primeiro o camareiro finge não entender, depois faz interpretação simultânea galego-espanhol. Sou um puto estrangeiro no meu país e nada do que acontecer em Brasília ou Lisboa pode ser tão mau como isso.
Non tiña pensado comentar nada máis, pero creo que vou ser un pouquiño troll (mais con nome e apelidos), a ver se caen da burra.
Escollan un destes tres aforismos segundo o seu gusto:
1.- As árbores non deixan ver o bosque.
2.- Mirar para o dedo cando a un lle sinalan a Lúa.
3.- Confundir a propia percepción da realidade coa realidade mesma.
Iso é o que hai aquí. Mentres se fala de “nh”, “infinitivo flexionado” e “colocación de pronomes”, en Galicia goberna con maioría absoluta un partido que tiña no seu programa electoral algo así como “loitar contra a imposición do galego”… ¡e foi votado pola maioría dos galegos (que votaron)! Será porque estamos todos un pouco deturpados polo españolismo, porque temos reprimido o portugués que cada galego leva dentro… ou porque á maioría dos galegos (a maioría silenciosa, a que non manifesta públicamente a súa intención política, etc.) a linguísticas impórtalle un carallo/caralho, e incluso amosan hostilidade contra certas minorías “ilustradas” que viven no seu limbo ideal de cedillas, autoproclamados como voz autorizada fronte a grande maioría dos galegos que están zombis, lobotomizados, españolizados e reprimidos… Han chegar lonxe de carallo con ese discurso, o cal non tería maior importancia se non fose porque, mentres, o noso idioma, a nosa cultura e a nosa idiosincrasia van para un sitio do que non se volve.
Caro F. Míguez,
O bonito da maioria silenciosa é que é quase infinitamente maleável. O mesmo que tem essas opiniões e esse valores poderia ter quaisquer outros. Porque as opiniões e os valores não são seus. Pertencem aos proprietários dos meios de produção.
O discurso do livre alvedrio democrático fica muito lindo se queres escrever para o Grupo Prisa. Ora bem, qualquer parecido com a realidade é mera coincidência 😉
Dai a importância de que os valores e opiniões que chegam ao populacho não fossem sempre unívocos nem sempre em castelhano (que é hoje a medida e a refenrência do bom galego, o bom galego é o que semelha castelhano).
Seria bom para os galegos a descoverta de que há outra elites no mundo que nem falam castelhano nem se importan com La Roja.
Prezado/a Koroshiya.itchy,
Do seu derradeiro parlamento está acugulado de xenreira contra a Galicia real e contra os galegos reais; de xenreira e de desprezo, para sermos máis exactos. Partindo dun estado de espírito coma ese, é posible cambiar as cousas? Eu coido que non. Se vostede fala dos/cos galegos así, eles retrucarán: “Pois se tanto noxiño che damos, vai para Brasília ou Lisboa e deixa de amolar!
E conste que eu tamén adoito enfadarme cando os camareiros me fan a tradución simultánea das miñas propias palabras. Mais unha cousa é enfadarse, e outra cousa é odiar, penso eu. Se o odio é a nosa ferramenta, non construiremos nada; de feito, o máis probable é que destruamos o que aínda está en pé.
—-
Prezado F. Míguez,
Comprendo a súa irritación ante certos discursos e certas actitudes. Porén, creo firmemente que preocuparse pola colocación dos pronomes e polo infinitivo conxugado non é unha perda de tempo. Desgrazadamente, explicar por que habíame levar moito tempo…
Profundador, releio o meu comentário e não vejo esse ódio por nenhures. Vejo uma descrição bastante objectiva da realidade. Quando menos da realidade que ou observo e percebo. Estou disposto a admitir que a minha visão das cousas pode estar distorcida. Mas continuo sem ver o ódio do que falas. Aliás, a descrição que eu faço não difire muito da que fez Memmi nos seu “Portrait du colonisé, précédé du portrait du colonisateur”. Não é portando um retrato exclussivo dos galegos e da Galiza, é mais bem o retrato de qualquer comunidade humana que sofre umas condições semelhantes de forma continuada e prolongada no tempo.
Se preferimos fechar os olhos, pois fechemos e morra o conto.
Mais um apontamento: Qual é a Galiza “real” e quais os galegos “reais”? Não sou eu galego? Não sou eu “real”? Ou quando empregas o adjectivo “real” está-lo a fazer no senso de ter algo a ver com a monarquia?
Eu existo, sou galego de carne e osso, e tenho direito a ter as minhas opiniões, por absurdas que che podam parecer. Quando menos são minhas e não foram pré-fabricadas para mim.
Já o deixara dito Bertrand Russell, que quarenta mil anhos vaiam polo mesmo caminho não quer dizer que esse caminho seja o melhor.
Virtud, Virtud, Virtud!
Antes muerta que manchada!
Muito bom, Sobchak. Ainda estou a rir. Eu não tenho nada contra a lengua do pueblo que também pratico in taverna quando sumus. Ora bem, tentar converter isso em “língua nacional” acho que ainda não se fez na história da humanidade. O qual não quer dizer que não seja possível ou até desejável. Mas isso não vai acontecer numa sociedade capitalista. O problema é que pra quando chegar a revolução e deas convencido a gente de que poor is beautiful, já ninguém lembrará que existiu uma vez uma língua chamada galego. In the meantime, precisamos soluções, ou quando menos paliativos, para o mundo de hoje. E hoje o que temos é qualquer cousa menos uma sociedade de indivíduos livres. O que temos é adaptação por imitação do que está acima. A única esperanza que tem o galego é que começasse a haver outros modelos acima. Como? Nem puta ideia.
Até onde eu conheço, não existe outro lugar no mundo em que os debates filológicos levantem tanta paixão, nem nos que se confrontem mais discursos diferentes. Será esta uma das características específicas dos galegos?
IRONIC MODE ON:
Ten razón, Koroshiya.itchy, os que non concordamos con vostede somos todos uns añiños co cerebro ateigado de opinións prefabricadas.
IRONIC MODE OFF:
Eu non lle nego o sagrado dereito a ter as opinións que a vostede lle pete. Soamente reclamo o meu dereito, non menos sagrado, de expresar o meu desacordo sen que se me acuse de parvo, de traidor, de estómago agradecido, etcétera. E agora vou ser un pouco groseiro, porque me considero dispensado de gardar as formas con que trata os seus contraditores con tan escasa cortesía:
(a) Se o termo “colonialismo” serve para facer referencia á situación de Alxeria antes de 1962, ou da India antes de 1947, daquela NON pode servir para referirse á de Galicia, Quebec, Bretaña… Obstinarse en darlle ese uso só serve para enlear as cousas; se vostede prefire fechar os ollos, pois fécheos e morra o conto.
(b)
Vostede: “Não é portando um retrato exclussivo dos galegos e da Galiza, é mais bem o retrato de qualquer comunidade humana que sofre umas condições semelhantes de forma continuada e prolongada no tempo”.
Eu: “Non é, polo tanto, un retrato exclusivo dos galegos e de Galicia; é máis ben o retrato de calquera comunidade humana que sofre unhas condicións semellantes de forma continuada e prolongada no tempo”.
Conclusión: hoxe, en Galicia, o bo galego é o que semella castelán. Certo é que, se nos poñemos así, tamén poderiamos dicir que o bo portugués semella castelán. Algunha vez parou vostede a pensar que pensaría un francés ou un inglés do portugués e o castelán, que vostede cre tan nidiamente diferenciados? Antes de desprezar o galego normativo (e o popular) co argumento de que son semellantes ao castelán, teña coidado, non vaia ser o demo.
(c) Mais que amor a Galicia, en vostede hai misantropía. O galeguismo (ou lusitanismo, ou luso-galeguismo, tanto dá) é para vostede unha excusa, un pretexto para expresar o seu desprezo pola xente común e afirmar a súa (suposta) superioridade intelectual. Se vostede nacese en Murcia, habería buscar outra teima coa que lle deixar ben claro ao vulgo que vostede está a moita máis altura.
Caro Ramón,
A Galiza não é assim tão exótica. O que se passa é que este não é um debate filológico, é um debate político (sociológico, económico, etc.).
Caro Profundador,
Há muitos filólogos que acham que todas as línguas romances peninsulares podem ser consideradas como dialetos duma língua só. Também há muitos filólogos que acham que a divisão entre línguas romances é artificial e que todos os dialetos do latim devem ser consideramos como uma única língua. De facto, há projectos como Interlingua que se constroem com os denominadores comuns de todas as línguas romances e que são compreensíveis de forma espontânea por todos os falantes.
Mas como já expliquei acima, os debates do galego pouco ou nada têm a ver com a filologia (o que quer que isso seja) e muito com a política. Como disse no primeiro parágrafo:
“O galego como dialecto regional já há bem tempo que o deixaram em paz (séculos). O galego como dialecto regional não é fonte de conflictos.
O problema é que há alguns que querem converter o galego em língua (ou até em língua nacional). Habrase visto! E ai começa o problema.
Porque o galego como dialecto quadriprovincial não precisa de reales academias, nem de gramáticas, nem de estatudos de autonomia, nem de juntas da Galiza, nem de planos de normalização, nem de registos (um, o que tem, bem lhe chega). Tudo é inútil.”
E a minha superioridade não tenho falta de demostrá-la porque é evidente 😉
Beijinhos
Já falando a sério do tema da superioridade. Eu não sinto desapreço por ninguém. Sou de origens muito humildes e gosto mais das pessoas singelas do que dos “intelectualoides” coma mim. Por última vez, eu limito-me a descrever o que observo sem fazer juizos de valor. Quando emprego termos como “chusma” ou “populacho” faço-o com afã provocador. Sim, porque eu sou chusma e sou populacho. De facto, chusma originalmente era a tripulação dum barco e eu vou nesse mesmo barco e elegi afundir com ele como o resto de vós. Só que com mais estilo 😉
Pecharon os foros de Vieiros, disque.
http://www.periodistadigital.com/galicia/orense/2010/08/18/el-portal-nacionalista-mundogaliza-carga-contra-la-xunta-por-ayudar-a-las-victimas-del-terrorismo.shtml
Paralelismos:
1) “VIVA GALICIA ESPAÑOLA
Lo primero que deberían hacer estos mamarrachos es hablar en gallego y no en portugués. Galiza es portugués, no galego. Son tan subnormales que con tal de alejarse de España joden la lengua gallega y su tradición. Pero claro, luego llega el listo de Feijjoo y nombra presidente de la academia de la lengua gallega al Ferrín, un tipo al que el BNG le resulta españolista. Menuda caterva de gentuza nos desgobierna.
Thursday 19 August 2010, 08:45”
2) “o barco de valdeorras
el BNG es el partido de mla destruccion y la division, no tienen otro norte de trabajo y otra guia, que hacer daño, esta cargados de odio y resentimento, pero sin motivo alguno, son aliados de batasuna y encima justifican el crimen y el asesinato, son ratas inmundas, aun peor que las ratas, y la señora Guance una autentica criminal en sus posiciones.
Thursday 19 August 2010, 10:11”
http://disionariomorrasense.blogspot.com/
1:- Ao Sr. Pereiro. Faga o favor de sair do buraco que eiquí vai haber hondonadas de hostias e non é propio dun anfitrión andar ás agachadas.
2.- Ao Sr. matushita, kotishita ou como raios sexa. Mira, fillo (desculpa a confianza pero é que vou xa vello): eu é que che son de ciencias e non pillo a metade das referencias cultistas nin falla que me fai, que a miña contaxe de neuronas vai perigosamente cara abaixo. Ademais da ponla do saber equivocada, tamén sonche da xeneración Pereiro, e iso equivale non só a ser educado no amor a España, á Santa Tradición, ao Generalísimo e a María Inmaculada, senón a convivir nas escasas lecturas de galego posíbeis cun batiburrillo (expresión non galega pero comprensíbel) de maneiras de escribir digno de mellor causa. Ou sexa que non amoles e fai coma min: non escoites a radio, non vexas a tele, non compres xornais, pilla os libros no megaupload e sobre todo non abuses do marisco.
Sempre falaron da pequenaburguesía lusista.Aquí habería que engadir onanista.Canto complexo,canto autoodio e canto clasismo o destes lusistas.E aínda por riba nin unha raoiola de galego.Estou a ler os comentarios e o 90% é castelán traducido.
Cando un paisano mistura galego e castelán, toda persoa cunha mínima sensibilidade linguística e mesmo humana pode atopar xoias verbais das boas.
È o mesmo fenómeno que un magrebí que vive en París e mistura arabe e francés.Un rapaciño francés que levara 4 anos estudando árabe,se cadra non mistura,mais o seu árabe dificilmente sería de 7 estalos.Para aprender máis, o mellor é escoitar ao indíxena.Home.se tolea,pecha as orellas e dá un discurso explicando ao mundo o que é un árabe de taberna,de salón fino,de escola rural,de escola de negocios,etc.
O malo que ten Pereiro é que é un tipo de esquerdas nun país onde hai moitos aspirantes a señoritos franquistas.
Outra vaca no millo! (e desculpe vostede, don Afonso) pero creo que que é un erro esta caste de descualificacións que utiliza. Non podo comparir que cada “tribo” lingüística galaica considere que o principal inimigo é o que aposta por unha opción ortográfica diferente. Síntome moi incómodo neta guerra fratricida de trincheiras cando os problemas máis graves para a pervivencia e desenvolvemento normal da lingua son outros (creo eu). Este debate está producíndome certo pesimismo (outra volta).
Por determinadas afirmacións, a min lembrame o debate a este tipo de discursos de hai máis de 100 anos…
GRILO BERZAS, ROQUE/O Tio Marcos da Portela, O parrafeo, in O Tio Marcos da Portela, Ourense, 22 (13.4.1884), 1-4.
Dí o TIO MARCOS que fala o gallego enxebre, e eu pregúntolle, ¿cal é o gallego enxebre? ¿qué razón me dá pra conocelo? pois vexo que tantos son os lugares, tantos son os falares: nunha feligresia que ten cinco lugares, ten cinco falares: e tantos lugares hay n-a nosa provincia e n-as outras de Galicia como outros tantos falares [..] pois anque di que é gallego e que fala o gallego enxebre perdóneme qu´eu non o creo que sea gallego, eu creo que o Tio Marcos é un home que ven d´as provincias, e puxo os calzós y-a monteira gallegas, e facendo que ven loando os gallegos e a sua fala, ven facendo a rechífla d´iles: porque vexo que non fala como falan os gallegos, que ben falan, senon os que non saben falar, e ven usando palabras que xa non se usan n-a terra gallega, e tanto é así que ô TIO MARCOS preguntan todos:»¿Il fala en portugués?« E caixe que ten razón. ¿A quen se lle ocorre chamarlle ôs lugares pobos, si solo lle chaman en Portugal? Chamarlle ás calles ruas, sabendo que hasta en Ourense, sinon o sitio, desapareceron ô menos os nombres d´a rua dá Obra..
Parece-me máis atinada estas reflexións tiradas de
http://www.pglingua.org/foros/viewtopic.php?f=1&t=1816&start=225
Gostaria comentar o espanholismo que consciente ou incosncientemente inunda o seu artigo:
O castelhano é a língua de referência, e as políticas da RAE também. Esse é o modelo completo no que nos devemos inserir. E esse a é a nossa vara de medir.
Então:
1) Em Espanha (país normal) nenhum debate linguístico sai dos círculos filológicos. Que isto aconteça na Galiza é uma anormalidade.
2) Se o castelhano está plagado de anglicismos, por que não pode estar o galego plagado de castellanismos?
3) No castelhano a normativa é imutável, portanto no galego também.
4) Se no castelhano «los avatares del idioma de los bisabuelos» é um tema fechado e sem interesse, por que ia ser interessante para os galegos?
Citar:
…como si fuesen las supuestas flaquezas filológicas de un idioma las que determinan su porvenir
Um dos mantras mais repetidos por Galicia Bilingüe é «Las lenguas sobreviven o se extinguen sólo segun la voluntad de sus hablantes». Para eles «el gallego se extingue sólo porque los gallegos tienen voluntad de hablar castellano». E com o mesmo razoamento «o galego sobrevivirá só coa vontade dos galegofalantes».
A filologia, a sociolinguística, o ensino, a política,… em nada «determinan su porvenir», só é questão de voluntarismo «do pobo/pueblo».
Portanto o ativismo pró-língua só se deve concentrar no amor à lingua (Todo ese amor que non pode ser inutle) e nunca intervir nos campos «proibidos» citados no anterior parágrafo, todos eles nas mãos do Reino de Espanha.
Citar:
Otros, desde el buenismo, abogan por un rearme paulatino, combinando el injerto en pequeñas dosis de términos calificados como etimológicos con el acceso a libros y medios de comunicación portugueses, sin concretar en qué puede ayudar sustituir el neologismo “concelleiro” por el teórico étimo “vereador”
Os «buenistas» querem «enxertar» termos etimológicos «duvidosos» com objetivos «não concretos» para «substituir» os «neologismos» por «etimologismos de outra língua» que é «el portugués, una lengua extrangera».
O par CONCEJAL/CONCELLEIRO ajuda, o par CONCEJAL/VEREADOR não ajuda.
Ajudar a que? Pois a uma intercompreensão gallego-castellano.
Essa aproximação «para una mejor convivencia pacífica de los ciudadanos». «El gallego se entiende bien, no hay problema» «El vascuence no se entiende, crea problemas de convivencia»
Citar:
Incluso los partidarios de no meneallo se apuntan al coro apocalíptico y, para no ser tachados de integrados pancistas, rebuscan incorrecciones para flagelarlas en público
Um pequeno glossário:
«Los partidarios de no meneallo» = Isolacionistas
«integrados pancistas» = integrados NO ESTADO ESPANHOL e ACOMODADOS VIVIDORES (bem pagos).
«Rebuscan» = as incorreções apenas se topam, há muito que «buscar y rebuscar» para dar com elas.
«flagelarlas en público» = o objetivo dessa «procura» de incorreções não é outro que danar a imagem pública de quem é acusado de as usar por estes inquisidores do coro apocalíptico.
«coro apocalíptico» = coro, porque são vários os que «cantam» o mesmo, e apocalíptico é a forma irónica para denominar estes exagerados e dogmáticos, pois a apocalipse do galego, a sua extinção, é impossível: o Reino de Espanha garante!!!!
Carlos Callón, por exemplo, seria um «partidario de no meneallo» que se «apuntó al coro apocalíptico» para não ser acusado de «integrado pancista». Ele é um traidor ao caminho direito, influenciado pelo «coro apocalíptico»
Isto é um chamamento à resistência dos [i]«partidarios de no meneallo»[/i], a reserva espiritual de ocidente ameaçada por escuras forças diabólicas.
Citar:
Claro que es más correcto “meu deus!” que “diormío!”, pero ¿más gallego?
Tan gallego como el gallego. O castelhano também é «língua própria da Galiza».. Não se pode duvidar da «galleguidad» dos castelhanofalantes galegos.
Os castelhanismos na Galiza são per se também galegos, ganharam a «cidadania».
Uma escolha linguística, segundo Pereiro, poderia estabelecer-se no âmbito da correção, mas nunca no da galeguidade.
Todos os castelhanismos são galeguíssimos, e então também legítimos.
Há muita gente aqui que não lê as mensagens. Limita-se a cuspir preconceitos. Por útima vez, eu descrevo o mundo e o mundo é classista. Eu não criei o sistema. Se calhar o sistema criou-me a mim. Não sei. O único que digo é que, numa sociedade de castas, quer o galego é assumido (=imposto) por uma porção significativa das castas dominantes, quer desaparece. Isso é o que estamos a observar e pronto. O status quo é uma miragem e a língua proletária do meu povo fica muito linda mas não é suficiente.
E eu também sou de ciências.
Debe ter razón o que comenta a desaparición de Vieiros. Pero a verdade é que eu deixei de visitar foros onde se “falaba do galego” por unha clara razón: facían lembrar os tempos nos que berraba a mocidade anepegueira xusto a carón da miña orella.
Contento de que aquí supere con moito aquel ambiente.
E xa postos (supoño que o bosque dará para máis lume) un toque chisqueiro: o sector lusista de Galicia xa analizou o papel xogado por el na fuxida visceral dos adolescentes galegos na entrada do idioma galego (sexa cal sexa este “étereo ente”) no ensino secundario?
E, como se leva o bis, entrando no artigo (para refrescalo) atopei que o Mourinho mudou en porco de ONO.
O anuncio di que “un porco nunca será un cabalo de carreiras”. Imposible ou improbable?
Xaquín, acho que o lusismo, para bem e para mal, por enquanto, não tem muita responsabilidade nisso que comentas nem noutras cousas. Fundamentalmente porque foi excluído de qualquer centro de poder (inclusive da docência). Seria injusto que aqueles que acapararam de forma premeditada e consciente todos os centros de poder graciosamente cedidos polo Reino da Espanha, tentando excluír os lusistas da galeguidade, fugissem agora a sua responsabilidade e quigessem projectá-la precisamente sobre os excluídos.
A estratégia de afogar o lusismo funcionou bastante bem até há poucos anos, quando devido a misteriosas dinâmicas internas da sociedade galega, o movimento começou a abrolhar de forma intesperada. Porém, o seu domínio de acção neste momento, para além dos centros sociais, está muito focado no trabalho internacional e não, ainda, nos liceus.
Como vexo que a cousa vai para longo, quero contribuír modestamente ao achegamento á cifra máxica dos cen comentarios con algunha perla, no meu caso xa derradeira, que igual non ten moito a ver co que se fala (ou ao mellor si). E desculpen o meu galego pouco normativizado pero é que ando con dor de cabeza:
1.- Postos en plan antropólogo, da miña experiencia a tempo parcial co alumnado universitario non podo menos que concordar co sempre sabio Xaquín. É que é chegar un profo lusista e producirse unha desbandada, polo menos nos ámbitos técnicos. E fronte a esa florida explicación do Sr. koroshiya.itchy (desculpe pero agora non teño gaña/vontade de procurar pola wiki que carallo/caralho significa iso, pero estou absolutamente convencido de que será algo profundismo e enxeñosismo) e non teño máis nada que dicir que referirme á navalla de Ockham.
2.- Eu flipo con que, coa que está a cair neste país e neste mundo entre a indiferencia de tododiós o tema por antonomasia non sexa, un supoñer, a silandeira invasión dos transxénicos -aproveito para lanzar un banner do meu chiringo, que me estou a deixar as poucas neuronas que teño libres explicando de que carallo/caralho vai iso e non me fai caso nindiola-, senón o infinitivo conxugado.
3.- Falando de chovinismos. Arrepíntase, Sr. koro..etc: No está á súa altura iso de “todos son chovinistas” para defender a postura dos irmáns do alenmiño. Como son un pouco burro e bastante troll voulle poñer dous exemplos, desta ver vividos en carne propia: UN: Todo o que vostede poda contar nesta e nas súas vindeiras encarnacións sobre o malos malismos que son os de Madrid é nada comparado coas lindezas que soltan os meus curmáns (desta vez de sangue) da Regiao do Norte en falando das filloputeces e as humillacións de que son vítimas por parte dos seus compatriotas estremeños (perdón, quixen dicir lisboetas). E DOUS: Un produtor de agricultura ecolóxica de poñamos Ponte de Lima, para conseguir que lle certifiquen o produto, ten que agardar que un tipo de Lisboa teña a ben desprazarse ás colonias (perdón, quixen dicir ao norte do país) e aínda por riba o custe do desprazamento corre a cargo do produtor. Obviamente, todos iguais, pero algúns máis iguais ca os outros. Xa sei que estas cousas carecen de importancia, sobre todo se un vive do erario público e non ten por que andar a procurar o cocido polo mundo adiante.
Bueno, bueno. Nos vamos acercando al quid de la cuestión. Algo que todo español de bien sabe perfectamente: Portugal es una puta mierda y antes muertos que portugueses.
E agora virá o de “no, hombre, no, a mi los portugueses/maricones/negros/moros me caen muy bien y yo tengo muchos amigos portuguese/gays/negros/moros; eso sí, cada uno en su casita”.
Bom, para conhecer a Espanha profunda já temos Liberdad Digital e Periodista digital que são muito mais paveros. Xau.
Gusta o debate aínda que coido que case estamos aproveitando o artigo de Pereiro máis que para dialogar con el, para reflotar a eterna “questionne da lingua”.
Desfrutei especialmente os comentarios do Korishiya y os poucos pero demoledoramente diseccionantes de Cleo.
Eu non acabo de entender coa miña percepción formada desde a Diáspora e confirmada agora na Galiza “administrativa”, por que carallo teiman uns e outros (máis desde o isolacionismo, ao meu curto entender) en facer un totum revolutum da cuestión *ortográfica* (ORTOGRAFICA, señores). Tanto ten que escribamos “cuarta feira” ou “quarta feira”: o caso é que recuperemos esas formas galegas (GALEGAS, señores), que coidemos a fonética… que FALEMOS ben galego, carallo, porque a lingua é principalmente comunicación oral e estivemos moitos séculos sen escribila e agora non podemos perder o norte debatindo con cantos pés se debuxa o kanji de “hórreo”, como dicía o outro.
A min tenme moito chiste (triste chiste) pensar en que vai quedar toda esta batalla (?) normativa (era diso do que falabas no artigo, Pereiro, porque a estas alturas xa non o teño claro e como nos deixaches aquí soíños coa nosa parolada…) de aquí a uns anos.
Será interesante ver como repercuten as seguintes tendencias no futuro da lingua:
– morte dos últimos posuidores dun galego xenuíno
– pervivencia do galego en illas rurais
– esfarelamento das últimas trazas de democracia e instauración de rexime autoritarios para xestionar a Era da Escaseza (vid. toda a leria do Peak-oil)
– abandono progresivo e desorganizado das cidades, retorno ao campo de persoas castelán-falantes (vid. ídem)
– instalación no noso campo de pioneiros neorrurais estranxeiros (vid. ídem)
– retorno a unha vida agraria non mecanizada (vid. ídem)
– perda da capacidade de control do goberno central madrileño en paralelo a un desperado intento de control das áreas de produción agrogandeira, eléctrica, da madeira, etc. (vid. ídem)
Non podemos pensar no futuro da lingua da mesma maneira tendo en conta esas tendencias dificilmente eludibles. Fago un chamamento a telas en conta e planificar unha estratexia unitaria de conservación do idioma nese difícil contexto.
Alá a fazer uma Real Academia disto:
http://www.drisas.com/2007/02/13/dialogo-en-la-espana-profunda/
Casdeiro, interessantíssimo. Dava pra um romance ou pra um filme 😉 Mas é o mesmo panorama que eu enxergo já desde há algum tempo e é precisamente o que diciam os velhos dos grandes éxodos rural->urbano.
De facto, para irmo-nos preparando, e de passada melhorar o nosso galego, eu propus há tempo fazer uma sorte de voluntariado rural e ir ajudar os labregos de graça (em troques de teito e comida). Além disso é bem certo que quem quiser um futuro para os filhos deveria investir em terras e receber formação agrogadeira.
eSedidió
“Eu flipo con que, coa que está a cair neste país e neste mundo entre a indiferencia de tododiós o tema por antonomasia non sexa, un supoñer, a silandeira invasión dos transxénicos -aproveito para lanzar un banner do meu chiringo, que me estou a deixar as poucas neuronas que teño libres explicando de que carallo/caralho vai iso e non me fai caso nindiola-, senón o infinitivo conxugado”.
Concordo con vostede en que, dentro do conxunto dos que hoxe afronta a humanidade, o da progresiva deturpación do galego é un problema insignificante (non, non pretendo ser irónico: estou a falar en serio). Certo é que, se insistimos en considerar as cousas a escala global, poderiamos chegar á conclusión de que o feito de que o galego (puro ou deturpado) se deixe de falar é unha trivialidade. E si, é unha trivialidade, mais é a NOSA trivialidade; non sei se me explico… Polo demais, eu coido que falarmos do infinitivo conxugado non é obstáculo para nos ocupar doutros temas calesquera, na medida das posibilidades de cada un (no que atinxe os transxénicos, as miñas son moi limitadas, porque eu son “de Letras”).
Dito isto, gustaríame engadir que simpatizo bastante co espírito que anima as súas intervencións. É por iso polo que me atrevo a darlle un consello: non perda o tempo tratando de polemizar con Sr./Sra. Koroshiya.itchy. A súa intervención das 13:35 (a de “Bueno, bueno. Nos vamos acercando…”) amosa que non quere entender nada do que vostede poida dicir. El/ela, como galego/a de ben, sabe que EspaÑa é unha puta merda, que é preferible estar morto a ser espaÑol, e que as persoas (*) que pensan doutro xeito non falan, senón que “cospen preconceitos”.
(*) Ou era “años”?
Como gallego hablante de español digo: expreso mi alegría viendo cómo la hispanofobia obsesionada con una Galiza uniformada, homogénea, hablandio la mism aunica lengua y votando al mismo partido y profesando la misma fe e ideología, pelea entre sí por ver quién intenta vanguaridizar a O Povo, al que hacen la pelota pero al que tiene fobia de consultar, con sus pajas mentales, viendo cómo fracsa su evangelización lingüística enfermiza entre sectores crecientes que tienen el español como lengua materna ( que lleva al fracaso de la tecnicas propagandistica consistente en reirse del castrapo o el autoodio, memes que dejan frio a quienes nunca renunciamos a una lengua porque, aun sabiendola y hablandola a veces, no es la nuestra desde la infancia), viendo cómo se hace cada vez más inverosimil la fantasía de una Galicia con los hablantes de español exterminados, y viendo cómo gente como el pedante friki de koroshiya, se retrata en su fascismo elitista y tecnocrático, enemigo del Puebo, racista y xenófobo.
El español en Galicia está plenamente naturalizado ya, como el portugés en Timor Oriental, Mozambique o Brasil,, y los gallegos que estamos instalados en nuestra lengua materna y propia, somos ciudadanos de pleno derecho, somo ya demasiados como para desaparecer o como para soñar con pajas mentales en las que el español pierde la cooficialidad y los derechos lingüísticos de los hispanohablantes gallegos puedan ser exterminados por una mafia d efuncionarios nacionalistas.
La basura facha, xenófoba, supremacista y racista podrán ladrar que somos falsos gallegos y tenemos que acpertar la identidad aria so pena de ser condenados a ser como negros o gitanos para sus camaradas de derechismo idnetitario, pero como son una minoria marginal sin poder ni pueden dar golpes de estado ni cancelar la dmocracia, y como por otra parte el nacionalismo gallego está atrapado por su propio discurso ultrapopulista-democrático participativo, obligado a elegir entre reconocer ese dicurso como burda mentira totalitaria, al estilo cubano-soviético o a aceptar la participación popular en las politicas identitarias y educativas, cosa que ya sabemos que odian, como quedó de manifiesto este año.
Lo que teneis que tener como prioridad es defender vuestros derechos de minoría lingüística y que ñla mayoría os perdonemos la vida y os reconozcamos el derecho a existir (esto es, pedir que os tratemos como vosotros no querríais tratar a los traidores hablantes de español, porque la clase-masa y proletaria de la Galicia del futuro será mayoritariamente castellanohablante, jojojojo.
Ni la masa de gallegohablantes actuales es nacionalista, ni el lusismo dejará de ser una religión de cuatro frikis automarginales, ni jamas la agenda de la hispanofobia ganará unas elecciones, ni jamás vereis un Poder Popular compuesto por un ejercito de ciudadanos-clones de un militante de la UPG
Así, la CIG y todas las demás sectas del ultranacionalismo reconoce en sus estatutos que aspiran a una Galicia donde solo el gallego sea lengua oficial y hablanda en exclusiva por el 100% d elos habitantes: más dura será la caída en la realidad, jojojo. Menos mal que la inmensa mayoria de castellanohablantes no somos fachas como la bloqueirada, y no aceptaremos eliminar la cooficialidad de esa lengua que hablais vosotros, y nosotros no. Somos mejores pesonas que vosotros, fanáticos y evangelizadores FRACASADOS.
EN definitiva: probablemente el gallego será la lengua del 30% de la población, con una alta prevalencia de sectores burgueses, funcionariales : en el mejor de los casos, veremos la derechización definitiva del gallego como lengua del poder administrativo e institucional, como sociolecto de sectores de status situados por encima d elas masas, y eso solo si se mantiene el actual nivel de apatia politica y despolitización antiparticipativia de O Povo. jojojojojojo.
Aún podreis automarginaros en vuestras ikastolas, villas y barrios libres 100% de gitanos, negros y castellanohabhlantes, jojojo.
Que los que aun siguen negando la plena ciudadania y galleguidad de los gallegos que no somos independetitas gallegos ni monolingües en gallego se sientan como “extranjeros en su propia tierra” e spur justicia poética. Su ladridos racistas del tipo “tan gallego como el gazpacho” será cada vez más como la actitud del kamikaze solitario que va en dirección contraria al resto y cuyto discurso identitario se volverá contra él y le valdrá ser tachado de friki y mal gallego por la mayoria, que es la que manda (porque Galicia jamás será como Cuba, ni el BNG el PCC, por fortuna), jojojo.
Trankil, compañeiro profundador, non tiña pensado replicar a quen emprega o español como arma de destrución masiva. Só matizar que, coma case sempre, explícome mal. Nin se me pasa pola mente pensar que a deturpación do galego sexa unha nimiedade.Para nada. O que me fai alucinar é que dea lugar a nada menos que a case 70 comentarios, e cuestións polo menos tan importantes para nos, os galegos, coma esa pasen polos xornais como noticias na penúltima páxina.
E, por último, señor/a koroshiya, antes de meterse en lameiras como dicir iso de que “Além disso é bem certo que quem quiser um futuro para os filhos deveria investir em terras e receber formação agrogadeira”. Se lo voy a decir en español, que veo que a usted le pone: no hable de lo que no tiene puta idea; lo suyo suena demasiado a preconceito neohippie. Y, francamente, era ya lo que le faltaba para completar el cuadro. Se quere, pódolle proporcionar bibliografía que amose o nivel da gilipollez (seguro que o mundo o agradecerá), ou, mellor, un sacho.
E dixit.
Oia, D. “Si home si”, é de pésima educación usurpar o nome doutra persoa, sobre todo cando esta é a dona da casa. A ver se gardamos as formas, cabaleiro!
P. S.:
O de “votando al mismo partido” demostra que vostede non coñece ese galeguismo que tanto deosta. De veras cre que todo os galeguistas (autonomistas e independentistas, oficialistas e reintegracionistas, etcétera) votan disciplinadamente polo BNG?
O de “Lo que teneis que tener como prioridad es defender vuestros derechos de minoría lingüística y que la mayoría os perdonemos la vida y os reconozcamos el derecho a existir” demostra que vostede está tan inzado de odio coma algunhas das persoas ás que ataca no seu longuísimo discurso.
Pereiro, espabila, que se che colou un troll, e este de verdade
“O que me fai alucinar é que dea lugar a nada menos que a case 70 comentarios, e cuestións polo menos tan importantes para nos, os galegos, coma esa pasen polos xornais como noticias na penúltima páxina”.
Vistas as cousas así, a verdade é que non podo por menos de estar de acordo con vostede. Saúdos!!!
O mesmo, profundador, e pase de cando en vez pola miña, que cantos máis cerebros mellor, aínda que sexamos uns traidores de sete estralos. Ata outra.
Y el español hablado en Galicia no está hibridado también a nivel de léxico y morfosintaxis? Hay un intolerábel racismo lingüísticpo que lleva a burlarse de aquellos frikis que emplean tiempos compuestos, burla ejercida por los propios gallegos castellanohablantes.
Para mantener el galego culto ya están las elites y los profesores, las clases medias-altas nacionalistas (mayoría en la composición de clase de la militancia del nacionalismo gallego) y la clase intelectual burguesa, que para eso está subvencionada: división del trabajo, le llaman.
Aquí y en la China, la clase-masa, sea monolingüe en A o en B, habla una lengua mostrenca, hibridada con otras lenguas, con registros pobres y tal. le pasa al gallegoy le pasa al español. O acaso las nuevas generaciones de gallegos castellanohablantes habla un español correcto y se burla de quienes lo hablan mal? Tan correcto como el gallego hablado por los gallegohablantes-tipo.
Lo que no pueden pretender las elites burguesas es que las clases proletarias gallegas, ora instalados en gallego ora instalados en español, hablen o escriban su respectiva lengua con la pureza de los que hace de la lengua su profesión.
Oh lingua proletaria do meu Povo… jojojo. A la mierda el mito nacionalpopular populista, basado en la exaltación de los oscurso tiempos feudales y antiddemocraticos donde ese 99% de monilin gues en gallego eran analfabetos, pobres y expolotados. Y resulta que el gallego “se extinguirá” justo en el siglo XXI, en condiciones politicas, sociales y economicas y tecnológicas incomparablemente mejores y más justas que las que había cuando Galicia vivia en la Edad de Oro precapitalista?
La lingua proletaria es isolacionista, está llena de castrapo, es la lengua de la población que no sabe escrbir esa misma lengua, es la lengua de un viejo proletariado rural-marinero católico, machista y españolista…y ya no es la lengua del nuevo proletariado.
Si el lusismo delira y solo le queda asumir su señoritismo antidemocrático de renegados que cambian MAdriz por Lisboa o Brasilia, marginal y renegado y sin posibiiades de domesticar ao povo desde arriba, tampoco a los evangelizadores isolatas de la hegemonia social do galego le queda mucho tiempo viendo “salidas de los obreros de la fábrica de Citroen en Vigo” hablando la Lengua do Povo. Chúpate esa, Ferrín, jojojo
Le llaman victimistamente “supervivencia de una lengua” cuando solo quieren decir “hegemonia monolingue entre la masa”. Para que el gallego sobreviva no necesita que sea la legua habitual de más de la mitad+uno de la población proletaria: esa es uan de las mayores trolas, pero no cuela. SI entre todos aceptamos pagar con dinero público un teatro y un sector lúdico-cultural aplastantemente monolingue en galego es para eso: para que haya gallegos profesionales que se dedican a mantenerlo con vida mientras los demás, trabajadores, vivimos nuestra vida como nos sale de los cojones y de la lengua.
Veos en el espejo del gaélico en la soberanisima Irlanda, se país cuyos principales literatos, cuyos politicos y cuya mayoria social hablan la lengua ajena del invasor, jojojo. y eso que el gallego lo tiene más fácil.
Chegou o de Galicia Bilingue, como lhe chamavam? Sim, homem, sim, o arreghuntao da Gloria Lapo. E como bom fdp fazendo-se passar polo webmaster. Ai, caralho, ai, a dar-lhe lições de ética aos nazi-onanistas!
Koroshiya, alédame que che pareza interesante e digno de ter en conta o que comento. A min tamén me interesa esa idea do voluntariado rural agrolingüístico 😀 Pasa polo meu blog se queres deixarme un mail e comentármolo en privado. Penso que na http://Sementeira.org tamén tería lugar esa idea-semente a ver que damos feito que agrome. Menos samba e máis traballar, compañeiros. Prediquemos co exemplo e menos coa ortografía. Adoptemos palabras moribundas dos beizos dos vellos e despois escribámolas como nos pete… mentres segan vivas nas nosas bocas e nas orellas dos nosos cativos.
Xosé Manuel, píllale a IP a ese lerchán que non debe saber que a usurpación de identidade é un delito dos gordos. Podes pasar polo notario para que che toma acta notarial da IP del cando entres co teu contrasinal na administración. Con eses datos, a través da IP e da hora e a data, nun xulgado poden dar orde para averiguar quen é e procesalo.
Poderia não ser o arreghuntao. Esse jojojo é mais próprio do falangista de Ponte-Vedra que agora está no Foro de la Familia ou como caralho lhe chamem.
Contertulio eSedidió: non eras ti o que falaba dos transxénicos? Ti tes esa “puta idea” (cito literalmente, non é que estea alporizado X-D ) do contexto alimentar da que falaba o noso compañeiro de alcume nipón? Daquela, non comprendo esa resposta arroutada. Pensas que o seu comentario é errado? Porque sería moito máis de agradecer, e aínda que sexa saírmonos do tema, que nos ilustrases explicando por qué, xa que eu véxoo do máis razoable de todo o que levo lido neste fío tan esfiañado a estas alturas do conto…
Paréceche un mal consello investir en terras e en formación agrícola para afrontar o futuro dunha familia?
A miña “alporización” provén máis ben de quen se dirixe a min en español pretendendo descualificarme. Teño mal xenio abondo como para contar ata cen e seguir mosqueado. Agora, despois de contar ata mil, ao mellor teño que pedir desculpas. Non o sei, porque vexo que a vostede, as posturas que a min me resultan profundamente desagradábeis (non polo que din, senón por como o din) parécenlle resultar até corteses. Pero, vamos, se se trata diso, mudo de versión: “no hable de lo que no tiene idea”.
No tocante a min, aos OXM e ao meu coñecemento do tenderete alimentario, aínda non querendo caer no absurdo das autodefensas inútiles, direille que para saber ata onde chego abonda con facer click co botón esquerdo (ou dereito se é esquerdeiro coma mín) no meu logo e armarse de paciencia.
É xustiño o que eu fixen hai moitos anos nas súas primeiras iniciativas sobre o colectivo emigrante dende Barakaldo e o que sigo a facer -con menos frecuencia do que querería- co seu actual labor “decrecentista” (as comiñas derivan de que non sei se é correcto o termo). Por certo, que estou contento da súa relativamente nova caída da burra con respecto ao termo sustentabilidade. Benvido ao clube, aínda que eu sonlle case dez anos máis antigo como socio.
No que atinxe á cuestión direita non me queda outra que contestarlle á galega (deturpada, supoño): Depende. Pero non vai por aí a miña referencia ao coñecemento/descoñecemento do señor k, senón ao emprego de “é bem certo que”. Ogallá. Pero de certo nada. E en Galicia menos que nada.
E como non quero acaparar espazos nin temas que non son propios nesta leira paro aquí, e emprázolle a debater todo o que queira na miña, que espazo e temas hai dabondo, por moito que vostede, para a miña desgraza, non o coñecera.
Grazas pola explicación, eSedidió. Vexo que me coñeces máis do que eu a ti (permíteme que non recurra ao vostede, que xa case non emprego nunca), e aínda que pasei brevemente polo teu blog antes de enviar esa apelación directa, debo confensar que me cansa andar a rebuscar cousas, sobre todo cando é ben doado facer un copiar-colar dunha URL dun post para aforrar tempo aos potenciais lectores, se é que nalgún dos teus escritos se acha a resposta á miña inquedanza. Para ter provocado semellante reacción, pensei que a terías máis “barata” de dar ;-D
Pero tes razón: mellor discutírmolo nos nosos respectivos espazos, xa que polo de agora o noso estimado e silente Pereiro non tivo a ben facer artigo algún sobre a cuestión que se agocha tras esta deriva da nosa parolada: o teito do petróleo, os límites do planeta, o decrecemento…. malia o material que lle teño enviado e os periódicos bombardeos con noticias relevantes sobre a cuestión aos que o someto.
Así que por min deixámolo aquí e retomamos nos nosos blogs. Espero ler máis detalles sobre a túa postura, que me deixou máis que intrigado. E por certo, eu tamén che pelexo contra a transxenia, moi pobre e escasamente iso si: http://casdeiro.info/boycotts/index.php/category/alimentacion-y-bebidas/ Así que aí tesme e terasme da túa banda 🙂
Eu non lle teño unha postura firme en case nada, que quere, aínda non fun iluminado polo espírito santo 🙂 e a realidade é demasiado poliédrica para o meu gusto. Pero se quere coñececer algo do meu pensamento xenérico e cabreado en plan reader’s digest velaí van un par de ligazóns:
http://etxeoquehai.wordpress.com/2009/10/08/de-urbanismos-e-ruralismos/
e
http://etxeoquehai.wordpress.com/2009/09/26/sine-agricultura-nihil/
O resto sonlle totxos en plan erudito para especialistas, con temas tan tediosos como Slow Food ou a gastronomía molecular, síntoo.
O dito, que eskerrik asko ta gero arte.
Eu tenho (e li) vários livros do Hervé This e quando tiver tempo gostaria de aprofundar mais no tema da gastronomia molecular.
Velaí vai, con referencias ao This e deixo de gorjeta uma versao de um tema do Gonzo (sei-te de cor), cantado em portugués 🙂
http://etxeoquehai.wordpress.com/2009/09/15/mistica-cuanti…cina-molecular
é benvido a polemizar no post sempre e cando non sexa sobre a calidade do meu galego 🙂
Desculpas. Era http://wp.me/pySNm-9h
Gostei do antigourmet, é um escaralhe… 😉
Finou (a páxina) 😦
E logo?
Vaites, vaites! Houbo unha man xusticeira que lle mudou o nome ao “Si home si” que nos perdoaba a vida aos galegofalantes! D. Xosé Manuel, é vostede moi, moi, moi malo 😉
(….non, se agora virá e pretenderá enterarse de que vai todo isto….. hai que foderse co gurú….)
Hummmm…. unha pregunta capciosa…. os libros eses de Hervé This non os terá vostede por un casual en español, non? 🙂
Malo? Que va! Poden dar fe eSedidió ou Casdeiro que, como moito, teño mala hostia, pero son boirmo. O que nunca consentirei, porque non e porque o teño sufrido en carne propia (en webs alleas nas que aparezo por motivos profesionais) son insultos de xente parapetada no anonimato (por outra parte relativo) nin tampouco se aparecen co seu nome, e menos trapalladas como apropiarse da identidade de outro, e moito menos dunha identidade pública, e moitísimo menos se é da miña.
Disfrutei moitísimo ao ver agora por xunto o que deu de si o debate, celebro que non chegara o sangue ao río (Miño, I presume) e a ver se mañá, de novo cunha conexión como (Celine)dior manda, argallo un post sobre o que me pareceu.
De This tenho um em castelhano, que comprei na Galiza ;), e o resto em Francês. Também alguns artigos em inglês.
Xefe, aínda que me retirei da polémica, seguín lendo os comentarios, entre outras cousas por como sería o seu retorno. O de revelar a verdadeira identidade do/s impostor/es foi unha xogada mestra. Creo que vou rir media tarde.
pois eu acho que a Lingua é un tema fundamental para Galiza, moito máis importante que o Pórtico da Gloria, e como se pode ver nas manifestacións que encheron a Quintana e o Obradoiro, o seu afundimento é vivido polos sectores máis lúcidos da nosa sociedade cunha frustración semellante ao desastre do Prestige.
oxalá co tema dos tranxénicos tamén se encha o Obradoiro, eu estarei alá, mais penso que non é intelixente formular estes temas de forma excluínte, xusto o contrario, son complementares.
mesmo facilita a metáfora: a hibridación do galego no castelán é unha especie de mudanza xenética case impercetibel ao gusto ou ao ouvido mais cunhas consecuencias desastrosas para a saúde da nosa lingua e do noso corpo.
Claude Hagege tratou este tema da erosión interna da lingua con moito vagar: 1º marcadores discursivos (bueno, vale), 2º léxico, 3º fonoloxía, 4º morfoloxía, 5º sintaxe
nós estamos xa na fase 5ª do afundimento e levamos 30 anos con ese discurso da fala, do natural, da lingua do Pueblo, do espontaneismo, do dialectalismo, do isolacionismo, é hora de o mudarmos porque é evidente que foi un fracaso. Calquera transformación social é un proceso de aprendizaxe, de formación, de educación, de esforzo. Todo iso ten moi pouco a ver con se deixar arrartrar pola corrente, os tópicos e inercia social. Moi pouco por non dicir nada.
Na actual situación, como podemos permitirnos o luxo de excluir unha parte do sector galeguizador como é o reitegracionismo? Estamos tolos?
Séchu Sende e Álvarez Cáccamo son dous magníficos exemplos
http://www.galiciae.com/nova/60064.html
http://www.udc.es/dep/lx/cac/index.htm
non imos deixar MORRER en paz o galego
Pingback: Un alto no camiño para tomar alento (ou non) « Éche o que hai
A opinión en Galicia sobre o perigo dos trans élle máis ou menos a seguinte: En contra: arredor do 20% (baixando), a favor 15 (e subindo). O resto non ten a menor idea do que lle están a falar. E dos que contestan unha boa parte tampouco. Unha gran maioría dos que respostan nas enquisas seren favorábeis a agricultura ecolóxica pensan que son ecolóxicos os produtos da horta do veciño, petados de insecticida ata as trancas, pero iso si, caseiros moi caseiros (isto último non é opinión: eu fun o autor da enquisa).
Con estes bimbios ao mellor antes chegamos a encher o obradoiro de intoxicados. E conste que non lle quito nin chisco de razón, que para min sería moito máis cómodo desenvolver o meu traballo en español en troques de investir centos de horas e de euros en traducir prezos unitarios e documentos técnicos ao galego.
e paro xa, que xa dixen abondo.
Nin transxénico é sinónimo de malo, nin ecolóxico é sinónimo de bo. Quen vai darlle sentido é un fato de seres vivos humanos que sufrirán as consecuencias de como se usen no mundo real.
Encántame o debate (polo de agora, e querendo supoñer que o castelánescribinte está de coña, + ou -) pero non podo deixar de mirar como se desenvolve o proceso nos corredores (xa non falo das aulas) dun instituto de secundaria rural.
Supoñendo, eso si, que aínda exista o rural!
Por que será que, dun tempo a esta parte, os laboratorios de ultraciencia se construen sen fiestras?
Sintoo, pero collín a relectura saltando precisamente un comentario “de reposta”.
Depende dos datos que se manexen, Pero houbo un tempo (cando parecía que o Alonso Montero tiña máis errado)que non só nos institutos (ou Liceus) estaban tomadas a maioría das prazas por lusistas (mesmo na Escola de Maxisterio da Coruña!), senon que se tomou por constume (supoño que nesta “pedagóxica” postura tamén coincidiron os non lusistas) facer que a asignatura de Galego fora máis difícil (moito máis difícil, ás veces) de aprobar que a de Castelán.
Ademais claro é de atacar (sí, atacar!) cousas como gheada, dialectismos….
A miña pregunta (son científico)ven sendo algo así: a influencia no autoodio (e si, autodio!!) xenerado na adolescencia, ten moito que ver co goberno Suárez, co rei Juan Carlos ou mesmo cos Reis Católicos?
E xa sei, por certo, que o lusismo non é responsable, aquí se fala de lusistas (humanos concretos…).
Sintoo, pero collín a relectura saltando precisamente un comentario “de reposta”.
Depende dos datos que se manexen. Pero houbo un tempo (cando parecía que o Alonso Montero tiña máis errado na súa predición) que non só nos institutos (ou Liceus) estaban tomadas a maioría das prazas por lusistas (mesmo na Escola de Maxisterio da Coruña), senon que se tomou por constume (supoño que nesta “pedagóxica” postura tamén coincidiron os non lusistas) facer que a asignatura de Galego fora máis difícil (moito máis difícil, ás veces) de aprobar que a de Castelán.
Ademais claro é de atacar (sí, atacar!) cousas como gheada, dialectismos….
A miña pregunta (son científico)ven sendo algo así: a influencia no menosprecio (e si, menosprecio!!) xenerado na adolescencia cara o idioma galego, ten moito que ver co goberno Suárez, co rei Juan Carlos ou mesmo cos Reis Católicos? Houbo un tremendo freo no proceso de construción e normalización/normativización da nosa lingua.
E xa sei, por certo, que o lusismo non é responsable, aquí se fala de lusistas (humanos concretos…).
Non sei, D. Xaquín, non sei. Eu non simpatizo coas propostas normativas dos reintegracionistas, e menos aínda co ton que moitos deles adoptan para as presentar á sociedade. Porén, dubido que sexa xusto imputarlles unha gran dose de responsabilidade no menosprezo do galego por parte da rapazada, dado que nunca deixaron de ser unha minoría (moi activa, si, mais unha minoría). Mais responsables foron as autoridades académicas, ás que xamais lles importou, poño por caso, que o ensino de/en galego nos colexios concertados das vilas e cidades fose adoito unha verdadeira farsa. Eu, que nacín a finais dos anos setenta, só tiven clases de galego dignas dese nome a partir de 7º de EXB. E sospeito que o meu non é un caso illado.
Pois eu non lles sei, a verdade. Por unha parte, lendo a entrevista que cleo recomenda no seu comentario danme gañas de me pasar con toda a ferramenta a escribir con nh e lh. Pero son consciente de ser un analfabeto funcional en galego, que nunca recebeu a menor formación, e téñolle máis medo que a unha treboada ao da reciclaxe lingüística. Por outra parte, cada vez que lle fago unha pregunta inocente a un irmán reintegracionista (máis politicamente correcto imposíbel, xa ven) gáñome unha bronca. Ou sexa que ao final deixo a reciclaxe no mesmo andel de bos propósitos que deixar o tabaco ou controlar o carácter.
O único que me consola é que os meus compañeiros de curro, todos eles máis novos e escolarizados en galego, falan e escriben bastante peor ca min.
Amigo eSedidió,sería vostede o lusista máis improbable que eu puidera imaxinar.Asegúrolle eu que premer o nh non esixe moito esforzo intelectual.Pero cal é a mellora?
Non dubido eu que Sechu Sende e Celso Álvarez Cáccamo teñan dado moito ás ciencias e artes do noso país.Hai que contar con eles e tamén con xente máis humilde,pero se falamos de achegas ao país digo eu que Ferrín e Rivas serían outro conto,aínda que usaran o alfabeto cirílico.Charlie Parker facía boa música. Meu veciño do quinto non,mesmo sabendo solfeo.
Desculpe que eu non sexa tan correcto coma vostede,pero o dos lusistas profisionais manda moito truco
Quizá Sechu Sende e Cáccamo sexan pouca cousa para Alfonso Pardo, supoño que Murguia, Vilar Ponte ou Castelao tamén son uns excéntricos e, no entanto, atrevíanse a dicir cousas como:
M. Murguia: “o nosso idioma […] que do outro lado desse rio é língua oficial”; “El gallego y el portugués […] son uno mismo en el origen, gramática […] y vocabulario. Por que no aceptar la ortografía portuguesa? Si nos fue comun en otros tiempos, por que no ha de serlo de nuevo?”
Anton Vilar Ponte: “Galiza considera o portugués como o galego nazonalizado e modernizado”; “¿O es que todavia hay quien piensa […] que nuestro idioma vernáculo y el idioma de Portugal no son uno y lo mismo […]? […] su unificación es tan fácil, si no más, que la realizada por flamencos y holandeses con el idioma común”
Castelão: “O galego é un idioma estenso e útil, porque -con pequenas variantes- fálase no Brasil, en Portugal e nas colonias portuguesas” ; “A nosa língoa está viva e frorece en Portugal”. “Yo deseo que en Galicia se hable tan bien el gallego como el castellano y el castellano tan bien como el gallego. Deseo además que el gallego se acerque y confunda con el portugués, de modo que tuviésemos así dos idiomas extensos y útiles”.
http://www.carvalhocalero2010.net/citas
Quen é mais ou menos coherente co galeguismo histtórico? A quen lle interese limitar as potencialidades da nosa lingua? Non reforzaría o contacto co galego de Portugal ao galego da Galiza tanto para conter a dialectalización, como ferramente de comunicación internacional?
Podemos promover a lingua galega como un símbolo identitario, mais tamén polo seu valor pragmático. Estes son discursos complementares. Grazas ao galego podemos desfrutar coa lectura de Mia Couto, Pepetela, Torga, etc, porque eles empregan unha variedade da NOSA/NOSSA lingua.
É tan provocador, tan estúpido, tan soberbio, tan independentista non querer ler Saramago en español?
Algunha cousa estraña acontece na nosa terra para que non sexa noticia que un autor galego vaia ter unha tiraxe de 100.000 exemplares nunha coleción de clásicos universais em que foron integrados autores como Lewis Carroll, Oscar Wilde, Victor Hugo, Joseph Conrad, Henry James, Bram Stoker, Poe, Eça, Herculano, Tolstoi, Dostoievsky.
http://chuzar.gl/story/carlos-quiroga-entre-classicos-universais
Estes portugueses tamén son uns excéntricos do caralho. Se callar, Carlor Quiroga tamén sexa un mediocre ou un veciño do quinto do señor Pardo. Inxalá vai tirar unha tiraxe maior que o Lapis do carpinteiro. Desexemos que a censura non o invisilice 50 anos mais.
Talvez tamén outra persoa tan estúpida como Quico Cadaval non lhe diga nada. A pesar de recibir un Maria Casares como melhor director, entre outas moitas cousas
http://www.vieiros.com/nova/74291/lusistas-e-reintegratas-saen-do-armario-atoalhados-no-dia-do-seu-orgullo
Ou mesmo teña a chularia de falar entre os seus pares de alén-miño en galego, en galego con seseo e maxia! enténdense!
http://www.tintiman.net/video/2010.07/3naraia
O Sr Esedidió dá no alvo da cuestión fixéronnos “analfabetos funcionais” na nosa lingua.
“Grazas ao galego podemos desfrutar coa lectura de Mia Couto, Pepetela, Torga, etc, porque eles empregan unha variedade da NOSA/NOSSA lingua”.
Certo, certo. Eu non ben coñezo a literatura portuguesa, mais si me teño achegado a algúns clásicos da lingüística portuguesa (Leite de Vasconcellos, Herculano de Carvalho) e brasileira (Mattoso Câmara), e podo dicir que os lin con moito gusto, e mais con algo de aproveitamento. Porén, isto lévame a formular unha pregunta: se as cousas son así, se o noso galego XA nos pon en condicións de ler e comprender textos escritos en portugués, daquela cal é a xustificación da reforma ortográfica (e non só ortográfica, porque as modificacións abranguerían os eidos da flexión nominal e verbal, do vocabulario, e quizabes da sintaxe). Non sei a vostedes, mais a min as contas non me cadran.
E é por iso, señores/as reintegracionistas, polo que lles dou un consello: ao se dirixiren ao vulgo isolacionista e espeso (do que un servidor fai parte), deben procurar argumentos máis requintados, porque o do “valor pragmático” é feble de mais. O galego, tal como é, xa posúe ese “valor pragmático” do que vostedes falan decote. A isto poden vostedes retrucar que a maioría dos galegofalantes non queremos ou non sabemos como tirar proveito dese valor; con outras palabras: que non queremos ou non sabemos a obter o máximo rendemento da ferramenta idiomática que temos nas nosas mans. E teñen razón! Mais esa doenza dos galegofalantes non é de natureza normativa, e non se cura, xa que logo, cunha reforma da ortografía. Outras son as raíces do problema, outros deben ser os seus remedios.
Errata:
“Eu non ben coñezo a literatura portuguesa” = “Eu non coñezo ben a literatura portuguesa” (de feito, podería dicir que non a coñezo en absoluto; non é preciso sinalar que non estou orgulloso da miña ignorancia).
Como xa pasamos dos cen comentarios e debe ser que son un tipo desocupado, vou ver se contribúo a chegarmos aos douscentos. O único que me amola é o descansado que está o propietario desta leira, vendo como os demáis lle sachamos as cenorias mentres el segue a tocar o colodrillo (tamén chamado curuto, polo menos en camariñán).
Vexamos pois, y-que-sea-lo-que-dios-quiera:
1.- Non sei por que di vostede que non me ve de lusista, Sr. Pardo.
2.- De todos os argumentos que as máis das veces se empregan na eterna e case única discusión deste país noso/nosso, o que menos me convence é o utilitarista. Non sei vostedes, pero a miña posición de vello novogalegofalante (xa van 35 anos dende aquela, que barbaridá!)está en boa medida motivada por resabios de rebeldía ou de idealismo da miña mocidade, e iso casar non casa con argumentos de que así podo ler mellor a etiquetaxe no super ou facer negocios na lusofonía. Para esa viaxe, francamente, mellor quedaba como estaba, na lingua que mamei e á que renunciei en boa medida; polo pronto son máis.
3.- Sr/sra cleo, non nos faga confundir reintegracionismo con independentismo, nen sequera como exemplo. Primeiro, porque o reintegracionismo non é isolacionista, que eu saiba. Segundo, porque non sei vostede, pero a expresión postorgásmica que lle queda a moitos dos nosos/nossos irmáns separados ao falaren das inagranguíbeis virtudes que adornan a historia, a realidade e o futuro dos alenmiñotos (e a nos se nos deixamos de leiras) non cadra moito con mantermos as fronteiras nas raias seca e húmida. E, terceiro, porque modestamente servidor e independentista de toda a vida, sen ser nacionalista. Claro que tamén teño que confesar que son monárquico :-). Tí o que és é raro, di sempre o meu fillo maior, supoño que con razón.
Ps. Era “inabranguíbeis”, cona, co ben que me quedara.
Ps2. Eu li a Torga em portugués ha muitos anos, que son analfabeto funcional pero non idiota.
Há muitas razoes para fazer defesa do reintegracionismo, mas antes nada para sermos justos devemos dizer que há bons e maus como no isolacionismo, progressismo, amantes da tortilha de patacas ou ecologismo,ou seja falemos do planejamento que eles têm não da sua bondade ou simpatia.
Tento não reduzir as cousas o simplismo bom-mau.Todos queremos a língua galega, por isso não culpo aos defensores da via española para o galego dos anos 80, havia umas promessas de democracia, uma aceitável constituição, propósito aparente de respeito as outra línguas españolas, e na casa uma maioria social ora españolista ora galegofalante mas educada no español.Tinha seu sentido essa aposta, mas hoje em dia é evidente o seu fracasso.Não passa rem nem devem ir o cárcere ninguém,e brincadeira hehe, nem são traidores , somente gente que optou , o meu parecer, pola via equivocada, mais nada. Mas as condições hoje são muitos diferentes. Já Nâo sâo minoria os galego-falantes, os mídia espanhóis ora nos chamam nazistas ou terroristas, ora católicos, como o cherifalte cultural do grupo prisa, e ,a bandeira eleitoral dos neo-franquistas ó o anti-galego visceral, motivo da sua suja vitoria. Acredito que ante estas circunstancias o galeguismo político jamais houvera apoiado a via atual, coido que sem duvida forom enganados e incluso o mesmo C.Garcia dizia que o galego precisava de nacionalismo para evoluir, o qual não o há maciçamente, nem se aguarda, e o que há ….
Aí vão minhas razoes ou vantagens, são muitas,entre elas.
1) Por que é a nossa língua a mesminha , e o mesmo jeito que os espanhóis acordam sua grafia cós demais países e são aceites suas variedades, por que nos não.
2) Permite recuperar nossa língua tradicional( a grande parte do português moderno emprega giros e verbas nossas , deturpadas polo español ou esquecidas), recuperar e defender variantes dialectais legitimas, e ter uma fonte de aprendizagem muito consolidada.
3) A política de galeguizar o português padrão já amostrou um grande sucesso, a AGLP é uma prova. E somos perfeitamente aceites polas demais nações galego-falantes.
4) Passamos de ser pedidores de direitos(ajudas ao galego,subvenções,bilingüismo harmônico,etc.) a exigentes de direitos. Sem esquecer que qualquer ataque a nossa fala seria um ataque a fala duma potencia emergente como Brasil. Atrever-se-ia o El Pais a desmerecer o Brasileiro, acho que não.
Podo continuar mas…
Mas duas cousas,
1) O galego ilga-rag não e mais fácil que o da AGAL ou AGLP ou AO. Simplesmente que temos assumido que é uma caralhada que se pode escrever como nos peta, pois igual que a nossa fala não a respeitamos, o artigo de Pereiro( um galeguista sem duvida e de grande compromisso) seria impensável sobre o espanhol ou.. Português.
2)
Com certeza não sabemos sim com a aposta reintegracionista, estaria melhor o galego ou não, mas sim teríamos muitas mais possibilidades que reclamar o frijolete de turno respeito as nossos dereitos. E teríamos acesso a uma multiplicidade de recursos imensa, a curto ou médio prazo ainda superiores as do espanhol Um saúdo cordial.
Profundador estou (case) absoulatamente de acordo con vostede. A doenza dos galegofalantes non é de natureza normativa, (mais tamén). Non esquezamos que empregamos a ortografia castelá para transcribir as falas galegas.
Vexo que gosta da (socio)linguística, por isso a recomendación dun libro imprescindíbel de Fagim: O galego (im)possível.
En palabras de Fagim, este problema pódese resumir: Que o cidadao médio castelhano conheça a sua pequena quota de sistema cultural lusófono através da alfândega espanhola é natural. É um produto numha língua estrangeira. Que na Galiza aconteça o mesmo virou natural mas devia preocupar-nos. Que na alfândega decidam por nós o que devemos ouvir ou deixar de ouvir na nossa língua é umha carência e fala claro da escassa soberania do nosso sistema cultural.
Pensan parecido Suso de Toro ou Paco Rodriguez,por algo será, digo eu. Porque este non é (só) un problema lingüístico, mas político (como todos, claro), onde está en xogo a nosa soberanía.
http://www.elpais.com/articulo/Galicia/quiere/Galicia/Portugal/elpepuespgal/20070318elpgal_11/Tes
http://www.xornal.com/opinions/2008/10/21/Opinion/galego-portugues/2008102107551600000.html
eSedidió,pois porque coido que non é vostede nin un snob nin unha víctima do autoodio.
dioooosssssss (sintoo, non me sae “deus”)
lino todo!
atopei moitas cousas cheas de razón.
e sigo tan confundida coma cando empezei a ler, toda cheíña de esperanzas, eu!
mais, continuamos a bingo. teimuda. maloserá.