• About
  • Arquivos

Si home si

~ Outro periodista no millo

Si home si

Category Archives: Destavai’05

A campañas das galegas de 2005

Xestionar as victorias

14 Domingo Ago 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05

≈ Deixar un comentario

Que específicos e que idiosincráticos somos os galegos. Mesmo na política. Tardamos tempo en saber quen ganou e quen perdeu. Por fin, os do PP asumiron que perderan en canto tiveron que chamar á furgoneta das mudanzas. Pero non está aínda claro quen ganou. O outro día, nunha charla de terraza, un amigo de Monforte que me confesou que non era militante do BNG (debería apuntarse, é o seu tema de conversación favorito) comentoume que o que el chamaba “os históricos” debían estar moi cabreados, e que a ver si se atopaba con algún para comprobalo (tamén eu, pero o meu primo Marito anda por Venezuela). “Que cheguen ó poder outros é lei de vida, pero tamén o é que lles doa”, díxome. Frase igual de certeira, aínda que menos fina e máis descarnada, a dun concelleiro socialista de Vilagarcía: “Non ganamos as eleccións para darllas ós catedráticos”

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Top panexírico

04 Xoves Ago 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05, Matrix Press

≈ 7 Comentarios

Dentro do emerxente xénero panexírico, veleiquí o top.

(como o xornal onde vén non o inclúe na edición dixital, aló vai o texto:

SOUL DE AGOSTO

Los dos goles de Quin

(Primeros de agosto de 1989. Yo estaba en Pereiro persiguiendo a Hemingway, que un día montó un follón en Nueva York para vivir la experiencia al otro lado, al límite).
Once de la mañana, cuando los presos dan sus paranoicos paseos por el breve patio meditando cómo nos mueve el destino. Suena el cerrojo, se abre la metálica puerta y allí está él, rodeado de algunos de los suyos. Amigo, para nada me recordó el certero verso castellano “Al destierro con doce de los suyos/ polvo, sudor y hierro/ el Cid… ”. No, ¡qué va!
Sin más, con serenidad, avanzó hacia el patio: pétreo, leve sonrisa, el paso de los que creen en sí mismos; como ha de ser, listo para vivir abierto su experiencia carcelaria.
Estaba yo al cargo de una emisora de radio que habíamos creado y de una pequeña biblioteca. En nombre de todos le di la bienvenida; por los periódicos sabíamos que había tenido un follón con el alcalde de turno que dormitaba en aquel Allariz polvoriento y olvidado.

Recuerdo bien el instante. Le clavé los ojos y te juro, amigo, que ya traía en las pupilas el dibujo del Allariz soñado que más tarde construiría.
En el 89, Pereiro tenía cierto “soul”. 300 chicos del lado salvaje, un par de ancianos que con una azada golpearan a un vecino por cuestiones de lindes, y tres o cuatro violadores que, de vez en cuando, recibían secretas palizas en los baños. Bermúdez, el alcalde, un tipo enrollado, bajaba cada día a hablar y fajarse con los chicos más duros del módulo dos.
Pero te estaba hablando de Anxo Quintana. Enseguida, solidario, invitó en el bar a café a la extensa camada de los sin dinero. Caminamos. Pronto reflexionó con lucidez: “Carajo, aquí sólo veo hijos del agobio y de la marginación. ¿Dónde están los capos, los banqueros corrompidos, los que manejan la pasta detrás de las mesas de caoba?…”. Entonces pasó un grupo de chicas del módulo de mujeres. Venían de hacer alguna labor. Una lo miró lentamente de arriba abajo y le espetó: “Tío, soy Marisa, ¿tú como te llamas? Envíame recado para pedir un vis a vis”.
Un poco alejada ya, aún le gritó: “Un beso para ti donde más te mole”
Otro día jugó un partido entre internos y y goleó un par de veces al portero, un tipo del que nada sabíamos, sólo que tenía para 20 años y un día. El entrenador dijo: “Ya tenemos delantero centro. El alcalde me dijo que iremos a jugar por ahí, vigilados, claro, por la Guardia Civil”.
Pasaron los días. Quin, siempre generoso, los ojos muy atentos a todo lo que ocurría. Seguro que lleva en su mente el maullido de tos gatos en su festín de ratas al anochecer y los rostros pálidos de los reclusos, la uña del pie de esta sociedad
Días después su nombre sonó por el altavoz y él, al viejo estilo penitenciario, regaló su chándal y algunas pertenencias a un desvalido. En la puerta entregó los restos del dinero a aquel portero al que quedaban 20 años y un día.
(Hoy, en alguna prisión del país, el portero verá asombrado por televisión que Quintana es vicepresidente de la Xunta y dirá altivo a su compañero de celda: “Tronco, míralo, le conocí; me metió dos goles de bandera, me regaló cien duros al irse; es un tío legal…”)

Jaime Noguerol

(La Región, 4 agosto 2005)

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Hábitos

03 Mércores Ago 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05, Si home si

≈ 4 Comentarios

Teño unha certa sensación de que, quitado Suso de Toro e algúns deses vellos militantes dos partidos agraciados, a sociedade galega non exterioriza a ilusión polo cambio que interiormente tén. Xa lles digo, é unha certa sensación (que non é o mesmo, non sei por que, que unha sensación certa), aínda que non sei en que baseala.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Toma (de posesión)

02 Martes Ago 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05, Si home si

≈ 12 Comentarios

Non sei se seguiron con detalle o que para un amigo foi “o acto que lle deu sentido a boa parte da miña vida” (máis ou menos textualmente, e de feito estaba máis elegante que o día que casou, que se supón que tamén debeu ser un acto que lle deu sentido a outra boa parte da súa vida). Falo do acto da toma de posesión de Touriño onte.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Saigón ou Manila

26 Martes Xul 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05, Si home si

≈ 7 Comentarios

Comparaba o outro día Carlos Luis Rodríguez a retirada do PP do goberno coa caída de Saigón, coa situación que se creou alí cando as derrotadas tropas dos EEUU abandonaron tanto a capital de Vietnam do Sur como o réxime dictatorial que sostiveran. Sen tentar competir coa sagacidade analítica do exiliado colega, a min recórdame máis as caídas de Marcos en Filipinas, de Trujillo na República Dominicana ou de Duvalier en Haití. En Saigón, os derrotados fóronse abandonando á súa sorte ós seus anteriores protexidos, deixándoos colgados completamente (e literalmente nalgúns casos, tentando subir ós últimos helicópteros).

caida de Saigón

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

18 de xullo

20 Mércores Xul 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05, Si home si

≈ Deixar un comentario

Antonte luns, 18, foi un día histórico, segundo me fartei de escoitar a todo o mundo, fóra pero sobre dentro do Parlamento, nos discursos pero tamén nas conversas menos formais, e tanto ós da nova e pelada maioría de esquerdas como na maioritaria minoría conservadora. Claro está que deben ter razón, pero a sensación que eu tiven foi algo distinta.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Peito de cambio

18 Luns Xul 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05

≈ Deixar un comentario


Nicetrip, á última

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

A visións duns apareables: NACIÓN DE BREO GUMP

14 Xoves Xul 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05

≈ 1 comentario

gump
From FREAC

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Ritos de apareamento II (o impreso)

14 Xoves Xul 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05, Matrix Press, Si home si

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

xornalismo

s medios de comunicación galegos en xeral, e algúns en particular moito máis, parece que levaron un golpe na cabeza, ou dous: un o 19 de xuño e o outro o 28. Estase producindo o parto dun novo goberno e asistimos ós estertores dun réxime, dous fenómenos inéditos na nosa historia recente, somos protagonistas dun mes que conmoveu a esto que será o cú do mundo, pero é o noso cú, con perdón, e nós ó importante, a entrevistar bañistas.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Ritos de apareamento

11 Luns Xul 2005

Posted by sihomesi in Destavai'05

≈ 2 Comentarios

Un colega define a actual negociación (ou non negociación) PSdeG-BNG como un rito de apareamento. Hai que executar danzas, darse a valer, achegarse e reviravoltar, antes de acabar a cousa como todo o mundo sabe que vai acabar. Dentro do ritual, hai encontros supoño e desencontros. Un deles -sen quererlle facer a competencia ós confidenciais son as queixas do BNG porque Touriño despois da xuntanza do Hostal e dun xantar posterior, non descolgou o teléfono para chamar ó seu socio. Os socialistas argumentan que a aparente frialdade é para non estragar con liortas negociadoras unha relación persoal que terá que ser necesariamente estreita dentro dun mes.
A solución, como nas parellas a piques de formarse ou naquelas separadas educadamente podería estar en que Touriño e Quintana quedaran para outras cousas máis distendidas do duro trato negociador. Ir ó cine, personarse na rapa das bestas da Capelada, tomar uns vermús nunha terraza da Porta Faxeira, saudando ós paseantes. Esas cousas que reforzan a conexión coa que eles cahaman a sociedade civil, a xente normal, que apreciaría uns gobernantes cos que o trato non fose terse que apartar da carretera mentres a comitiva presidencial, unha santa compaña de coches negros, pasa a todo meter camiño de ningures.
(E ademais, haberá moita cousa que negociar, pero como di outro colega, o que a xente quere saber é se vai seguir Supermartes)

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...
← Older posts

Twitter Updates

  • Os que prolongaron a concesión de AP9 e votaron contra o seu traspaso a Galicia tamén foron os outros. https://t.co/a3mEueD8v1 2 days ago
  • RT @AntonioMaestre: Este es el modelo Ayuso. Es lo que hay. 2 days ago
  • RT @pflis: Parece que ha rejuvenecido 20 años 🤣🤣🤣🤣 2 days ago
  • RT @luipardo: “Rozando a hora do toque de recollida chega o balance de mortes por covid: 18. Onte, 16; antonte, 14... No remate de 2020, er… 3 days ago
  • RT @AtlanticaBeira: É ben sabido que a Corunha galega non é a única poboación con tan sonoro nome. Mais sabiades que nas illas Hébridas esc… 4 days ago
Follow @sihomesi

Gardar blog / post

Gardar como pdf

Escribe o teu enderezo de correo electrónico para seguir este blogue e recibir notificación dos novos artigos.

Artigos recentes

  • 26X: Alguén debe unha cea a alguén
  • O Motín da Bounty
  • Ooola, outra vez
  • E que morren os votantes
  • Hoxe pense noutra cousa (Xornada de reflexión)

Comentarios recentes

tlqqcghlwy en Inxerencias ferroviarias

Arquivo

Categorías

  • El País
    • Municipales 2.0
  • Estoume quitando
  • Kinopravda
  • Matrix Press
  • Non sei eu…
  • Público
  • Permítanme
  • Res Publica
    • Destafoi
    • Destavai'05
    • O que veña 2012
    • Resaca Local 07
  • Si home si
  • TVsihomesi
  • Uncategorized
  • Xeral

Meta

  • Rexistrarse
  • Iniciar sesión
  • Feed de entradas
  • Feed de comentarios
  • WordPress.com

Facebook LUZES

Facebook LUZES

Crea un sitio web ou un blogue de balde en WordPress.com.

loading Cancelar
A entrada non se enviou - comproba os teus enderezos de correo electrónico!
Fallou a verificación do correo-e, téntao outra vez
Sentímolo, o teu blog non pode compartir artigos por correo electrónico.
Privacidade e cookies: Este sitio utiliza cookies. Ao continuar usando este sitio estás a aceptar a súa utilización.
Para saber máis, incluído como controlar as cookies, consulta aquí: Política de cookies
A %d blogueros les gusta esto: