Category Archives: Si home si

A color do que se mira

23 Sábado Mai 2015

Posted by in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

, , , ,

Recoñezo que cheguei tarde ao debate crucial do ano. O de se o vestido era azul e negro ou branco e dourado. A información seria e importante está xa tan pouco xerarquizada e colocada onde cadra, que souben do caso por un debuxo de O Bichero, no que dous patróns debatían e un terceiro, cun sorriso color granate, terciaba: “Tinto barrantes!”. Porque a moitos pareceralles que medio mundo debatendo sobre se un vestido era dunha color ou doutra, como se iso fose importante, o ton ou o vestido en si mesmo, era unha trangallada, comparable a daqueles sabios bizantinos que dedicaban o tempo a discutir cantos anxos cabían na punta dun alfinete mentres os turcos asaltaban as portas da capital do imperio. Non é tal. A parvada do vestido, como outras moitas cousas que teñen entretido a medio mundo e que por fóra parecen, efectivamente, parvadas, son o resultado de elaborados plans formativos.
Seguir lendo →

Advertisements

Confieso que he jugado

26 Domingo Abr 2015

Posted by in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

, , ,

Si, eu tamén teño xogado. Non no Congreso dos Deputados, nin no Parlamento Galego, porque sempre que pisei tan nobres institucións foi por traballo (o que non quere dicir que estivese infinitamente ocupado, nin sequera medianamente entretido, pero debe ser pola decoración, os mobles ou as alfombras, que sempre me deu polo papel). O caso é que teño xogado en horario laboral a un especie de precedente do Candy Crush. Servíame para facer pausas, para desestresarme,… e sendo sincero, para pasarme pegado á pantalla como un adicto horas, dándolle ao clic. Creo que se chamaba “Same” ou algo así, pero na familia era coñecido como “as bólas”, a pesar de que eran un cadradiños con cores planas e rotulados A, B,C, D e E. O seu son ambiente era: “Xa estás colgado das bólas?”(con perdón). “Papá está coas bólas e non me axuda cos deberes!”

Seguir lendo →

Máis radares, por favor

26 Domingo Abr 2015

Posted by in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

, , , ,

Sei que o vou escribir e vostedes se dispoñen a ler vaime atraer as iras de bastante máis xente do habitual, mesmo de algún que outro amigo, e que cando empece a observar desplantes, saúdos fríos ou indirectas como puñais nas redes sociais desta vez si que vou saber por que é. Pero considero que non se debe escribir para facer amigos (aínda que tampouco para o contrario), e que se alguén tivo a imprudencia de permitirme publicar as miñas opinións, non vou multiplicar eu o risco para a sociedade dicindo o que me pete ou me congracie cos lectores. Nada diso, e se estou en desacordo coas novas medidas que vai adoptar a DGT en cuestión de control de velocidade, dígoo, e santas pascuas.

Seguir lendo →

Que non quero nada, eh?

26 Domingo Abr 2015

Posted by in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

,

“De verdade que non, que non quero nada. Non sexas parvo/parva. Non ves que é unha trangallada, unha festa comercial sen sentido nin tradición ningunha? De verdade, faime caso. Como moito, saimos tomar algo, un viño e para a casa, e máis nada. Que NON, pesada/pesada!”. Seguro que vostede protagonizou coa súa parella algún diálogo cuspido a este, e polo seu ben, espero que non teña picado. Porque el/ela, si quería algo polo San Valentín. Quizais llo dixo ao remate do día, de maneira delicada: “pois si, cari, perdoa, pero algo esperaba”. Ou non: “claro que quería algo!, como non ía querer algo? Todo o mundo espera algo, quitado que a súa parella sexas ti!”. Ou quizais non llo diga, pero dentro, frío como o interior das croquetas conxeladas cando as frito eu, sempre estará aquilo de “mira que lle custaba regalarme aquel cable de datos para o iPhone que lle levo dicindo que necesito desde hai tempo”.

Seguir lendo →

Plantar percebes na horta

26 Domingo Abr 2015

Posted by in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

, , , , ,

Víctor Hugo estrañábase da crenza firme que os malvados tiñan en que todo lles ía saír ben. A min o que me estraña é que lle estrañara a Víctor Hugo. Non sei moi ben como era a Francia do século XIX na que el viviu, pero imaxino que non todas as historias acababan como as das súas novelas, pasándoas canutas, pero con final feliz, como en Les misérables ou Notre Dame de Paris (ben, nesta morría ata o apuntador, dentro do canon romántico, pero era final feliz porque morría o malo). E temos que supoñer que desde aquela, as cousas algo melloraron. Mesmo por aquí, aínda que finais felices haxa poucos, e como moito, o mérito é empatar. O que non cambiou é que o mal non triunfará, pero tampouco o castigan. Quero dicir que mentres nos predican as virtudes do esforzo, da produtividade e da austeridade, esquecen outra que é a da responsabilidade. Que as decisións teñen consecuencias, non soamente penais ou políticas, senón tamén profesionais.

Seguir lendo →

Igualdade con marcha atrás

25 Sábado Abr 2015

Posted by in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

, , ,

“¿En qué momento se jodió el Perú?”, era a famosa pregunta que se facía Zabalita, o personaxe de Conversación en La Catedral de Mario Vargas Llosa, e que derivou en frase-comodín para describir unha situación sen amaño posible na actualidade, pero que nun momento anterior puido haber esperanzas de que o tivese. Se lles digo a verdade, despois de ver os resultados dunha enquisa do CIS para o Ministerio de Sanidade, estou a punto de preguntarme retoricamente “en que momento se fodeu a igualdade de xénero?”, non porque pense que antes a situación fose mellor, senón porque non vexo demasiadas razóns para o optimismo.

Seguir lendo →

Toleranciómetro

22 Xoves Xan 2015

Posted by in Matrix Press, Non sei eu..., Si home si

≈ 3 Comentarios

Etiquetas

, , ,

Esta imaxe ten aspecto de termómetro, e tamén mide. Non a temperatura, pero si evidencia, ao meu entender, o grao de tolerancia real da sociedade española. Polo menos da sociedade española que ten conexión a internet e unha certa preocupación por estar ao tanto do que pasa. Non quero sacar conclusións sobre o resto.

Cheguen ás súas propias, ou non, pero miren isto (fíxense nos comentarios, e sobre de todo, na aporbación ou rechazo que suscitan), porque a columna deste sábado 24 en La Opinión de A Coruña vai ir máis ou menos por aí. El deber diario

As secuelas de Charlie Hebdo

20 Martes Xan 2015

Posted by in Matrix Press, Res Publica, Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

, , , , , ,

En pouco máis dunha semana, o de Charlie Hebdo pasou a ser dun suceso a motivo dun debate sobre a liberdade de expresión, que algo bo tiña que ter. Iso e as dúas cuncas de caldo que levaron os asasinos, que saíron da redacción berrando “Matamos a Charlie Hebdo” e conseguiron que unha revista que tiraba 50.000 exemplares publicase tres millóns do número seguinte e se esgotase. Parte do mérito –do debate- está na cuadrilla de farsantes de alto rango que acudiron a dar o seu testemuño de solidariedade e de compromiso coa liberdade de expresión manifestándose. Xoias de dirixentes como Benjamin Netanyahu, o primeiro ministro dun país Israel, que ten a dubidosa honra ser o segundo, despois de Siria, no número de xornalistas mortos (7 en Gaza). Tamén estaban os dirixentes do país que máis periodistas encarcera, Turquía, onde en marzo pasado se chegou a prohibir Twitter e YouTube (tamén estaba o presidente do segundo clasificado, Bahrein). E desfilou o primeiro ministro húngaro, Viktor Orban, que axeitou todas as leis como lle conviña, ata o punto que mesmo os EEUU denunciaron un retroceso nos dereitos humanos. Entre outras reformas, anulou a posibilidade de reclamar legalmente que se publiquen informacións sobre o uso de fondos públicos.

Seguir lendo →

Todos deberiamos ser Charlie

20 Martes Xan 2015

Posted by in Matrix Press, Si home si

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

, , , ,

Je suis Charlie, a frase máis estendida nas últimas horas no mundo, repetida na súa grafía e no seu idioma orixinal, ou adaptada a linguas e caracteres, ocorréuselle cando soubo do asalto á redacción de Charlie Hebdo a Joachim Roncin, de 39 anos. Joachim estaba naquel intre noutra redacción de París, na dunha revista gratuíta de estilo, na é deseñador gráfico e puxo ese berro de solidariedade na súa conta de Twitter, que entón tiña só uns 500 seguidores. Je suis CharlieAs redes sociais, a súa onda expansiva e a súa capacidade de facernos crer que hai alguén ao outro lado, fixeron o resto. Neste caso haino, porque ante un horror así, calquera persoa con medio gramo de dignidade, xornalista, fontaneiro ou calafate de buques, debe sentir dor polas vítimas, e proclamar a súa solidariedade co medio agredido.    Seguir lendo →

Queremos falar co director

20 Martes Xan 2015

Posted by in Si home si

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

, , ,

“Quero falar co director!” Confeso que esa frase é, xunto con “siga a ese coche!” das que pensas que nunca vas escoitar na vida real. A do coche non a escoitarei na vida, quitado que me meta a taxista, pero a do director escoiteina esta mesma mañá nun banco que non frecuento, e no que entrei cun colega para continuar unha charla interesante. Quen a dixo era unha muller, indignada sen chegar ao alporizamento, que pretendía non recuperar os cartos dunha preferente ou que lle devolveran as perdas do plan de pensións, senón que non lle costara cartos facer un ingreso nunha conta do propio banco. Seguir lendo →