Eu estiven unha vez en Tunisia (ese é o seu nome oficial e como se lles denomina internacionalmente e en galego. Túnez practicamente só se lle chama en español, e non sei se en serbocroata). Fun por razóns de traballo, e tratei máis con palestinos que con tunesinos, pero polo que recordo, os da capital (que si se chama Túnez) eran máis amables e menos pesados que os de Marrakech, e bastante cumpridores: en plena guerra do Golfo mandáronme á casa –dous meses despois- unha alfombra que mercara no bazar. Como todo o mundo, menos os gobernantes dos países veciños alegreime da revolta que mandou ao presidente Ben Alí e á súa familia a gastar en Arabia Saudita a tonelada e pico de ouro que mangaron. Como fixo Obama, felicito aos tunesinos e ás tunesinas, e aconséllolles (o consello é meu, non de Obama) que aproveiten o entusiasmo deste días, que non sei o que durará.

Seguir lendo →