Lamento de entrada non estar de humor. De verdade que desfruto quitándolle ferro ás cousas sen por iso despoxalas do aguillón que deben ter —senón, para que escribimos?—. Pero no caso da auxiliar de enfermería contaxiada de Ébola non podo. Nin humor, nin aguillón, nin farrapos de gaita. Como escribía o xornalista P.J. O’Rourke da Filipinas da ditadura, “aquí nada de ‘a situación é moi complexa’. Dan ganas de cravar a Ferdinand Marcos polas orellas ao parachoques dunha furgoneta a arrastralo polas rúas de Manila”. Eu nunca estiven na Manila da ditadura, pero O’Rourke tampouco está no Madrid disto que temos agora, un réxime político que a definición que mellor lle acae é unha demodura, unha democracia que rima con varias cousas, entre elas caradura.

Seguir lendo →