Esta mañá (a de onte para vostedes, e case para min) foi case desas de Día-D. E todo polo eclipse. O elemento cativo da casa estaba tan emocionado co asunto, que ata estaba absolutamente convencido de que era día festivo non polo traslado do santo de seu pai —e de máis da metade da poboación masculina e parte da feminina da idade de seu pai— nin polo do día dedicado ao proxenitor macho, senón polo fenómeno celeste. Mesmo levaba días interrogando aos maiores da unidade familiar sobre se fixeramos acopio das lentes pertinentes.

Seguir lendo →