Etiquetas
Carnota, ecoloxía, Feijoo, incendios forestales, Monte Pindo, Mordor, natureza, Olimpo Celta, Tolkien
Deixemos así, como está, ardido de todo, o Monte Pindo. Impidamos que medre nada. Queimémolo ritualmente se fai falta todos os anos. No lugar ao que Otero Pedrayo chamou o Olimpo Celta (non sabía que fora el, pero estes días sentín dicir que foi Otero Pedrayo o autor do asunto, para que logo digan que as catástrofes non sirven para nada), situemos Mordor, a terra negra onde goberna Sauron sobre os orcos no mundo que describiu n’O señor dos Aneis. As imaxes do Pindo ardendo lembran aquelas da película nas que saía a mina na que “fabricaban” os orcos, coa diferencia de que no caso do Pindo e dos nosos montes en xeral, son os orcos os que prenden lume e non os que saen del.
O Monte Pindo debería quedar así, negro coma un tizón, como símbolo perenne da maldade e da ineficacia humanas. E ata sería un bo reclamo turístico, que a xente mátase por todo o que saia na televisión, aínda que sexan monumentos á estupidez.