“Soy andaluz y pido una ayuda por necesidad. Muchas gracias”. Acababa de ver este exemplo de mendicidade estática, na súa variante de destaque da orixe foránea (imaxino que para resaltar o desamparo, aínda que neste caso, con perdón, parecía que o que resaltaba é que o facía por necesidade e non por outra razón) cando me rodeou unha rapaza con carpeta. Digo rodeou, porque non sei onde as adestran, pero as rapazas e rapaces con carpeta son capaces de interceptar a traxectoria de calquera transeúnte e de levalo a un terreo onde queda irremediablemente confinado, resignado a escoitar a mensaxe-petición correspondente. Neste caso, facerme socio do organismo da ONU que se ocupa dos refuxiados do conflito de Siria.

Seguir lendo →