• About
  • Arquivos

Si home si

~ Outro periodista no millo

Si home si

Tag Archives: PP

Mesa 02002B

27 Martes Mai 2014

Posted by sihomesi in El País, Non sei eu..., Res Publica

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

25M, AGE, Antón Reixa, BNG, EU, Normativa Electoral, Parlamento Europeo, PP, PSOE

A miña xornada como cidadán exemplar que cumpriu cos seus deberes cívicos

 

Mesa B de la sección 002 del distrito 02

 

 

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Postais de campaña

20 Martes Mai 2014

Posted by sihomesi in Kinopravda, Res Publica

≈ 3 Comentarios

Etiquetas

Campaña Europeas, candidatos, fans, Feijoo, Millán Mon, política, PP

Feijoo en Carballo

Feijoo en Carballo

Millán Mon na Coruña

Millán Mon na Coruña

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Máis vale dar que recibir

14 Venres Mar 2014

Posted by sihomesi in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

corrupción, Francisco Álvarez Cascos, Francisco Correa, Gürtel, información, PP

As informacións das presuntas corruptelas atravesan unha serie de fases. Na primeira, é todo mentira e as ameazas de demanda sobrevoan os espazos mediáticos co mesmo ruído que os avións as casas situadas a pé de pista. Logo, cando esas informacións collen corpo sumarial, é o momento estelar dos meros indicios, de invocar con firmeza a presunción de inocencia e rexeitar coa mesma afouteza os xuízos paralelos. Finalmente, cando aínda a xustiza non se pronunciou sobre se o que o pasou foi delito ou non, pero pasa a ser de coñecemento público como falaban e se comportaban, chega o momento das interpretacións e dos xuízos de valor, non paralelos senón perpendiculares. “Hai diferencia entre pedir ou recibir diñeiro e un enchufe”, valorou o presidente da Xunta e do PP de Galicia, Alberto Núñez Feijóo.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Karina Falagan, la sirena varada

29 Mércores Mai 2013

Posted by sihomesi in Uncategorized

≈ 9 Comentarios

Etiquetas

Bush, KArina Falagan, Manuel Fraga, PP, Richard Bach, Vigo

Karina Falagan. La sirena varada  La Voz de Galicia, 18 de abril de 1993

Xosé M. Pereiro/ Santiago Romero

 

La lista de sus amantes es asombrosa: desde un petrolero tejano hasta un almirante marroquí, pasando por el autor de Juan Salvador Gaviota. Karina Falagan pudo haber sido Mata-Hari, pero prefirió anidar en Galicia, donde compartió también días de vinos y rosas con las fuerzas más vivas. Hoy, retirada en la costa del mar de Vigo —cuyas ondas eran ya sinónimo de sensualidad para Martín Codax—sortea algún que otro prejuicio con la fortaleza que le hizo ser uno de los más desinteresados apoyos de Manuel Fraga durante su travesía del desierto. Aunque eso le haya costado disgustos.

 

Aquí tengo a mis hombres, a los que pretendo llevar al huerto. Karina Falagan señala las fotos de Manuel Fraga, Julio Iglesias y Severo Ochoa con un floreo de mano, mientras con la otra de­posita en la mesa una cafetera Cona —asentada marca británica que ella promociona a este lado del océano— igual que la que porta en la fotogra­fía con Julio —o la que le regaló a Fidel Castro—.

—Pues con don Severo, va a tener que darse prisa…

—Ay, fillo, si todavía tiene una marcha…

Así es ella. Tan firme en sus afectos como en sus empeños, fiel y generosa con los que lo son con ella, y exuberante en la presencia y en la elocuencia. Como esas matronas italianas profesio­nales que encarnaban en el cine Ana Magnani o Sofía Loren, pese a que, como la adjetivó un periodista vigués, Karina es una galegona.

La precoz tozudez empresarial, junto con la querencia por lo enxebre que demuestra presen­tarse con dos empanadas en la romería del PP en el Monte do Faro evidencian un origen maragato como el de los que, un siglo atrás, cons­tituyeron la flor y nata comercial en Galicia. Nació en una familia (Los Falagán, aunque ella adoptó una fonética anglosajona en su apellido) que po­seía buena parte de las tierras de Castrotierra, una localidad con nombre de farándula, entre La Bañeza y Astorga, en la que lo más señalado es su Virgen, paseada a hombros por los agricul­tores cuando la lluvia se resiste a caer en los pá­ramos leoneses. Una ruina folletinesca la trajo a los tres años a Vigo, y en concreto a la Casa de la Caridad. Vivía allí y estudiaba con beca en las Teresianas. Una doble vida, el up and down. Los huérfanos del mar que no tenían nada y las niñas de papá con pelas. Así hasta preu. Yo quería estudiar Derecho, pero no había posibles, así que con un dinero que hice me fui a Londres. Dos años después, cuando el padre de mi hijo se mató en un accidente, me fui a trabajar a la embajada de Kenia en París.

-¿…?

—Es que la mujer del embajador, una sueca guapísima, era amiga nuestra. Él era negro co­mo un chamizo, muy cachondo; llevaba a merendar a la embajada a las girls del Lido… ahora está de ministro y por Navidad me manda siempre una botella de Dom Perignon.

El presidente keniano entonces era el mítico Jomo Kenyatta —un hombre guapísimo, con un magnetismo en la mirada...— y París era aquel del 68-69, pero Karina no había descubierto aún el aroma incitador al análisis político del café, y prefería la alegría burbujeante del champán. En el 68 me fui con la embajada a la Conferencia Islámica de Rabat. Me enrollé con el general Driss, que era el jefe de la armada marroquí, hasta que llegó el Ramadán, que no se puede comer ni hacer nada. Y me fui a América. Dejó la embajada —todavía estoy allí en excedencia— y se fue a Houston. Me lié con un tío de muchas pelas, de la Texaco. Estaba como una reina, con una casa en Galveston y él era muy buena gente, pero yo dije, lo mío es a terra nosa, y me vine. Él me mandó tres veces el billete para que volviera, y yo lo cambiaba por pelas. La vez siguiente, yo le dije Darling, the problem is money y él: se queres máis, ven por elas.

Texas no parece el sitio más adecuado para redescubrir las raíces, y efectivamente, no fue allí, sino en Barcelona, como le pasó a tantos. Era la época de Bocaccío, y una gallega con un poco de vísta allí se forraba. Yo era la que más éxito tenía porque nunca me llamaba Karina, ni Kalinka, ni nada: Maruxa o Carmina. Conocí a algún conde, a Oriol Regás, a los de cervezas Damm… Vivía en el hotel La Rotonda, y me ponía en pelotas a tomar el sol en la terraza, enfrente de un convento.¡Rezar por mí!, les gritaba. También me ponía a limpiar los zapatos moviendo las tetas frente al vecino de terraza, que era un suizo, el de la tinta Pelikan, que se ponia de todos los colores… Mientras el señor Pelikan descubría nuevas tonalidades en carne propia, Karina descubrió dos cosas: a ser trabajadora, a que la pela es la pela —incluso dice pela con acento catalán—y a amar a Galicia, viendo como ellos amaban a su tierra.

Karina Falagan, que en Rabat conoció, además del responsable último de las patrulleras que interceptan pesqueros, a un excelente cocinero italiano —un mariquita encantador, Piépolo— se lo quiso traer —al cocinero—a Vigo para montar una pizzería, pero alguien le dio uno de esos consejos que parecen obvios y resultan decisivos: en un año, con unas buenas chavalas, ganas más pasta que toda la vida vendiendo pasta. Ahí, en un local que tenían sus padres, nació el Lady Hamilton. La primera barra americana de Vigo, en todos los sentidos. Fue una época fabulosa, iban alcaldes, gobernadores —alguno llegó a mostrar públicamente, con toda plenitud y crudeza, la razón que lo guiaba allí— directores de bancos, ejecutivos… como lo más normal. El puente de Rande y El Corte Inglés se decidieron allí. El señor Ramilo fue muchas veces con los concejales, y García Picher, Joaquín, que era encantador… Ahora, con tanta libertad, los alcaldes son unos estrechos y unos reprimidos. Hacia el final de los 70, uno de aquellos alcaldes anchos, Portanet, le otorgó una concesión, la primera de las que harían de Samil lo que hoy se llama una playa urbana y de allí salió el Jonathan Livingstone Seagull, el no menos famoso Yónatan donde ahora sienta sus reales. Yo conocí al autor del libro, a Richard Bach, una vez que le dije al tejano que me iba a Acapulco y me fui a New Orleans al mardi gras Tuve un pequeño love story con él, un hombre fascinante…

Karina demuestra esa cierta querencia de arrabal por los caídos en desgracia. Incluso, que ya es decir, en la política. Ella fue una de las primeras y más activas militantes del PP en Vigo, bueno, de AP, y de ‘a pé’. No tengo yo andado para pedir el voto para don Manuel cuando no lo votaban ni en su casa, no como ahora, que es fácil. Busqué el voto de gente que él no se puede imaginar. A ningún líder le ha votado tanto mariquita como a Fraga, aunque parezca una contradicción. Reivindica a Mancha –me da una pena, el enano-… o disculpa a Barreiro –porque me molesta perder lo que vale, un tío como él, galleguista… yo creo que había más gente en el tinglado, pero él cargó con el mochuelo-… Es una mujer de marcadas preferencias –cuando tengamos la desgracia de no contar con don Manuel, a mí me encantaría que las riendas las tomasen Cuiña y Portomeñe… El perfume viene en frascos pequeños, aunque dicen que también el veneno...— e implacables enemistades, sobre todo con el ex-alca!de Soto, con quien sostuvo una enconada guerra. ¿El peperete ese? Un día lo vi pasar con un deportivo, vestido de carnaval, él, que llegó al ayuntamiento con un coche con la puerta atada con una cuerda. No le eché el jeep encima de milagro. Principe es otra cosa… Las 24 horas que estuvo en la cárcel por asestarle un puñetazo en la cara a Luis Candelas (un recaudador municipal) pasarán a la historia penitenciaria pontevedresa. Bajé del furgón con una pamela y una túnica fucsia, un gitano le dijo a un guardia civil: chacho, esta paya va de boda.

La veneración que siente por Fraga no le impide sin embargo tener la tentación de montarle un cristo, porque no me gusta para nada que no haya ninguna mujer en el gobierno. Y él sabe muy bien quien está capacitada, como también sabe quiénes son los berzas que están a su lado. Romay me dio la razón en el último congreso… en cambio, Pío me dijo: As mulleres, a berrar na casa. ¡Qué manía le cogí al Pío! Cuando ya era fraguista, su imagen entre las consortes de sus compañeros de partido de buena posición no mejoró por sus ideas, plasmadas en un conato de candidatura municipal llamado Galicia Unida Nunca Vencida, que recogía el ideario popular más el divorcio y el aborto. Era la época en que don Manuel pintaba o parvo atacando eso... En Samil, Karina Falagan es una sirena varada en un plácido ayer dorado que sacude a veces algún que otro golpe de mar cargado de hipocresía bienpensante. Yo no he ganado nada con el fraguismo. Al revés, las hostias que recibí no las hubiera llevado, ese rechazo por prejuicios sociales. Pero bueno, si es por el bien de Galicia, pues ¡al carallo!, como dice don Manuel.

 Almas gemelas

A mí, Fraga, al principio, no me conven­cía mucho, aunque le veía un magnetis­mo. Yo había votado al guapo de turno, pero me convenció cuando lo abandonó todo el mundo… A una Karina galegona y todo corazón le acabó de convencer don Manuel cuando, en su etapa tejana —de ella— coincidió en la campaña de Reagan en Miami —su amigo era amigo de Bush— con gente que conocía al líder vilalbés y le comentaban que en España no sabíamos lo que teníamos. Y fue a verle en directo en un mitin en Vigo. Aluciné.

—En algunas ocasiones le han adjudica­do una relación más que política…

—Ya me encantaría, ya, tener relación con don Manuel, ir a pescar o cazar con él, pero lo que ha habido es gente con muy mal gusto que ha contado historias patateras, como Villanueva Cendón… eso de los sostenes… o la Rosa Mamélez esa —la diputada socialista Rosa Miguélez— que me llamó prostituta en el Parlamento, cuando dos colegas suyos tienen aquí una casa del tinglado. Todo eso es para meterse con don Manuel. Yo, como decía Marilyn Monroe, creo que el sexo es natural, y estoy de parte de la naturaleza.

—Esa misma cita nos la hizo Manuel Fraga…

—¿De verdad? A ver si vamos a ser almas gemelas en algo más que en el amor a Galicia y vamos a terminar en un monte… Pero tiene que haber caballos y que se vea el mar.

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

O estado das profesións

01 Venres Mar 2013

Posted by sihomesi in Si home si

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

abogados, banqueros, clase política, Congreso, Debate del estado de la nación, funcionarios, periodistas, policía, PP, profesores, PSOE, Rajoy, Rubalcaba, sanidad, servicios públicos

Tal día por estas datas, noutras ocasións, estaríaos castigando coas miñas impresións de cómo transcorreu o debate do estado da nación, logo de obrigarme a velo, senón enteiro, polo menos nos momentos estelares. Este ano, sinceramente, paso. Non soamente pasei eu. Tamén pasaron vostedes. Nesta ocasión, a pesar de pratos fortes como a corrupción e a crise, o debate final Rajoy-Rubalcaba vírono algo máis de 400.000 espectadores, 150.000 menos que o de 2011 entre Zapatero-Rajoy. Lonxe quedan aquelas cifras de 2 millóns de xentes que viron o último debate Felipe González- Aznar, ou mesmo o millón e medio longo que viu Aznar contra Borrell.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Xente estrafalaria

22 Venres Feb 2013

Posted by sihomesi in Si home si

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

Cataluña, IU, País Vasco, partidos políticos, PP, PSOE, Rajoy, UPyD

Entre as numerosas virtudes que atesoura Mariano Rajoy está, como bo señor de orde que é, a de ser previsible. O outro día considerou que fóra do bipartidismo, ou sexa que a maiores do seu partido e do outro, o que hai son partidos estrafalarios e minoritarios. Xente rara e pouco de fiar, que non vai a misa de doce ou que non é socia do casino. En definitiva, pasamos do vótenos que imos amañar España e facernos respectar no mundo, a vótenos a nós, ou aos contrarios, porque máis vale malo coñecido que estrafalario por coñecer. A verdade é que mirándoo friamente, estrafalarios hai tanto nos maioritarios como nos minoritarios. Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Do de Bárcenas a culpa toda tena o fútbol

08 Venres Feb 2013

Posted by sihomesi in Si home si

≈ 2 Comentarios

Etiquetas

Bárcenas, corrupción, financiación partidos políticos, futbol, PP, Transición democrática

Estaba eu comprando o periódico cando me fixei nun señor que miraba desolado un deses diarios madrileños de portada alborotada e dicía en voz alta (esa xente está afeita a falar en voz alta): “Yo no sé a dónde irá este país”. Se se informase noutras fontes posiblemente tería unha idea máis aproximada do rumbo que levamos, e porqué, diríalle, pero eu procuro non entrarlle á xente que fala soa en voz alta, porque consideran a conversa como un duelo a primeiro sangue. Pero de poder falar, eu diríalle que se estamos como estamos, sen saber a onde vamos parar, ou se pararemos, non é por culpa dos Bárcenas e similares. A culpa toda tena o fútbol. Non porque sexa ese estupefaciente que din os intelectuais apocalípticos. O fútbol non é o opio do pobo, o fútbol é o opio, ou a anfetamina, da política.BB8juGICEAAsIMN

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

De Lola Flores a Luis Bárcenas

23 Mércores Xan 2013

Posted by sihomesi in Si home si

≈ Deixar un comentario

Etiquetas

amnistía fiscal, Bárcenas, corrupción, corrupción económica, financiación ilegal, Hacienda, paraísos fiscaiis, PP, Suíza

“La prisionera de Hacienda”. Nun dos primeiros libros de estilo que usei, esta era das poucas excepcións que se aceptaban á norma de non parafrasear títulos de novelas ou películas para titular reportaxes. Referíase a Lola Flores, sacrificada nos tribunais polos primeiros gobernos de Felipe González como vítima propiciatoria para que a sociedade vise que o de Facenda ía en serio. Se trababa nun símbolo de España como Lola, ninguén estaba a salvo, era a mensaxe a unha sociedade que viña da fiscalidade franquista, na que aos empregados lles descontaban a parte que lle tocaba, e o resto pagaba o que calculaba que colaba, a ollo, ou o que lle petaba. Polo que se ve, e como confirma o asunto Bárcenas, nisto tamén seguimos igual ca antes.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Hai que reflexionar

27 Sábado Out 2012

Posted by sihomesi in Matrix Press, Res Publica, Si home si

≈ 4 Comentarios

Etiquetas

abuso policial, Goberno Rajoy, liberdade de expresión, PP

Exactamente, hai que reflexionar, pero todos e todos os días, e non soamente cando hai eleccións. Os que teñen facultades para propoñer cambios de leis deberían de pensar as cousas dúas veces, porque ultimamente, argallan normativas segundo lles foi na feira. A última é que están pensando en “impedir que internet se volva encher de fotos e vídeos de policías a cara descuberta, perfectamente identificables, facendo o seu traballo, que logo podan ser obxecto de escarnio nas redes sociais ou obxecto de acoso no seu ámbito privado”. Para iso, están estudando reformar a Ley de Seguridad Ciudadana, para prohibir “a captación, reprodución ou tratamento de imaxes, sons ou datos de membros das forzas de seguridade no exercicio das súas funcións cando podan poñer en perigo a súa vida ou en risco a operación que se están desenvolvendo”.

Seguir lendo →

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...

Reflexións pre-resultados do 21-O.

21 Domingo Out 2012

Posted by sihomesi in O que veña 2012, Res Publica

≈ 13 Comentarios

Etiquetas

AGE, Anova, Beiras, BNG, Compromiso por Galicia, Eleccións galegas 2012, PP, PSdeG- PSOE

  • “Vou dar un prognóstico: pode pasar calquera cousa” (Roy Atkinson, adestrador de fútbol).
  • Esta vai ser a primeira vez na que se dá construído unha alternativa (nunca mellor dito) política neses quince días de ruído inútil que vén sendo unha campaña electoral, como vai ser no caso de AGE.
  • O BNG terá que reflexionar por que, cun discurso similar ao seu, unha nova forza política compite con tanto éxito nos seus caladoiros.
  • Tamén a EU non lle viría mal pensar as razóns de por que ata agora non se comeran unha rosca e agora fano cun discurso máis radical.
  • E xa metidos en fariña de cavilar, en Compromiso conviría que analizaran os motivos polos que, sendo a proposta menos redundante, a que en teoría vén a encher un espazo político que non está cuberto, foi a que menos logrou comunicar o seu proxecto á cidadanía (a maiores da obvia de ter ou poñer moitos menos medios).
  • “Os franceses fan folga os luns porque sube o pan; os martes maniféstanse porque ganan pouco; os mércores protestan pola falta de liberdades… E o domingo votan á dereita”. François Mitterrand

Comparte

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Correo-e

Gústame esto:

Gústame Cargando...
← Older posts

Twitter Updates

  • RT @jorgedioni: «El pacto que se les propuso a los españoles, bajo el razonable argumento de cambiar pasado por futuro, fue un cambio de id… 1 day ago
  • RT @LordoLordor: No existe el "efecto capitalidad" pero, tras Sevilla, la provincia con mayor número de grandes beneficiarios de la PAC (lo… 2 days ago
  • RT @xornalistas: Lydia Cacho (@lydiacachosi), Daria Chultsova e Katerina Bakhválova (@Belsat_Eng), a Plataforma na Defensa da Liberdade de… 2 days ago
  • Boa serie de informacións sobre un episodio escuro en todos os aspectos. twitter.com/nataliajunquer… 3 days ago
  • De la serie. «Una democracia plena, una sociedad normal»: Un juez investiga un viaje de lujo de 40 personas a Vietn… twitter.com/i/web/status/1… 3 days ago
Follow @sihomesi

Gardar blog / post

Gardar como pdf

Escribe o teu enderezo de correo electrónico para seguir este blogue e recibir notificación dos novos artigos.

Artigos recentes

  • 26X: Alguén debe unha cea a alguén
  • O Motín da Bounty
  • Ooola, outra vez
  • E que morren os votantes
  • Hoxe pense noutra cousa (Xornada de reflexión)

Comentarios recentes

tlqqcghlwy en Inxerencias ferroviarias

Arquivo

Categorías

  • El País
    • Municipales 2.0
  • Estoume quitando
  • Kinopravda
  • Matrix Press
  • Non sei eu…
  • Público
  • Permítanme
  • Res Publica
    • Destafoi
    • Destavai'05
    • O que veña 2012
    • Resaca Local 07
  • Si home si
  • TVsihomesi
  • Uncategorized
  • Xeral

Meta

  • Rexistrarse
  • Iniciar sesión
  • Feed de entradas
  • Feed de comentarios
  • WordPress.com

Facebook LUZES

Facebook LUZES

Crea un sitio web ou un blogue de balde en WordPress.com.

Cancelar

 
Cargando comentarios...
Comentario
    ×
    loading Cancelar
    A entrada non se enviou - comproba os teus enderezos de correo electrónico!
    Fallou a verificación do correo-e, téntao outra vez
    Sentímolo, o teu blog non pode compartir artigos por correo electrónico.
    Privacidade e cookies: Este sitio utiliza cookies. Ao continuar usando este sitio estás a aceptar a súa utilización.
    Para saber máis, incluído como controlar as cookies, consulta aquí: Política de cookies
    A %d blogueros les gusta esto: