Un bar de Sevilla –o propietario, enténdese- decidiu prohibir a entrada a arxentinos. Non lles podo dar máis detalles porque nin me interesan os razoamentos para tal medida, nin os argumentos legais para facelo (o dereito de admisión existe sempre que non se faga con criterios discriminatorios), nin sequera que método usará para distinguir arxentinos de uruguaios. Non me interesa nada do caso porque sei perfectamente que é un exemplo máis de aproveitamento dos baixos instintos para facer negocio, neste caso os baixos instintos patrioteiros para facer negocio publicitario. Non quero saber nin como se chama o bar do tarado, vamos.

Seguir lendo →